Childhood, sweet childhood...

Κάτι με έχει πιάσει τελευταία και αναπολώ όλο και πιο πολύ στιγμές της παιδικής μου ηλικίας.. Λίγο το άγχος για δουλειά τους τελευταίους μήνες, λίγο οι ευθύνες που ολοένα και αυξάνονται..κάτι με κάνει να εύχομαι ώρες ώρες να'χα ένα μαγικό ραβδάκι, ένα ραβδάκι που θα με οδηγούσε πίσω στο χρόνο..

Σε στιγμές ανέμελες, χαρούμενες, όπου το μόνο άγχος μου ήταν αν η μαμά της Σοφίας θα την έφερνε στο σπίτι για να παίξουμε, αν θα πιάσω πιο πολλά τζιτζίκια απο τον αδερφό μου, αν θα πάμε επιτέλους εκδρομή με το σχολείο.. Τι όμορφα χρόνια, τι γλυκά.. Χρόνια που ζούσαμε με ασφάλεια κάτω απο τις φτερούγες προστασίας των γονέων, χρόνια που οι βιοποριστικές ανάγκες δεν ξέραμε καν τι σημαίνουν σαν έννοια...

Πως και πως περιμένω την άφιξη των γονιών μου σε λίγες μέρες..! Για να παλινδρομήσω έστω για λίγο σ'αυτά τα χρόνια, για να γυρίζω σπίτι και να τα βρίσκω όλα έτοιμα.. φαγητό μανούλας, καθαρό και τακτοποιημένο σπιτάκι..

Που και που όλοι έχουμε την ανάγκη να νιώσουμε πάλι παιδιά..
Ας το απολαύσουμε χωρίς καμία αυτοκριτική!!

Smells like independence!!

Δικά μου ευρωπουλάκια, φρέσκα φρέσκα στα χεράκια!! Μετά απο ένα διάστημα αναζήτησης, επιτέλους...!! Φως στο τούνελ! Δεν μιλάω για σύμβαση ή ένσημα.. Μιλάω όμως για ένα αρκετά καλό ξεκίνημα, σχετικό με το αντικείμενό μου, που θέλω να πιστεύω θα μου προσφέρει εμπειρίες και γνώση.. Καλή μου αρχήηηηηηηη!!!!

No masquerading this year....

Πέρασαν σχεδόν κι αυτές οι απόκριες και γω δεν πήρα ούτε μια - μικρούλα έστω - γεύση.. Η ιδιαιτερότητα αυτής της χρονιάς, η μεταβατική φάση που υπομονετικά περιμένω να περάσει, καθώς και η unlimited γκαντεμιά μου δεν με άφησαν να χαρώ καρναβαλάκι φέτος..

Πάντα λάτρευα να "υιοθετώ" ρόλους, να αλλάζω ταυτότητα και να μεταμφιέζομαι σε οτιδήποτε με εμπνεύσει την εκάστοτε χρονιά.. Μάσκες, περούκες, στολές, χρωματιστό και έντονο μακιγιάζ, ένα "περιτύλιγμα" που για λίγες στιγμές το χρόνο με έκανε να δραπετεύω απο το αληθινό μου πρόσωπο.. Αυτή θεωρώ πως είναι και η μαγεία της αποκριάς.

Οι ψυχολόγοι συνιστούν τις αποκριές ως αφορμή για ξεφάντωμα και γλέντι. Για την πλήρη ψυχοθεραπευτική διάσταση της αποκριάς και τα οφέλη της σε ενήλικες και μικρά παιδιά η συμβουλευτική ψυχολόγος κ. Χριστίνα Σαμαράκη αναφέρει: "Για τους ενήλικους, οι Αποκριές αποτελούν μια εξαιρετική ευκαιρία να ξεφύγουν από τη ρουτίνα της καθημερινότητας και να εκτονωθούν στα... πάρτι που γίνονται σε σπίτια ή στήνονται στους δρόμους. Η εκτόνωση αυτή είναι μάλιστα διπλή, καθώς δεν επιτυγχάνεται μόνο μέσα από το χορό και τη διασκέδαση, αλλά και το γεγονός ότι το μασκάρεμα μας επιτρέπει να υποδυθούμε ρόλους. Φορώντας στολές πιερότου, βασίλισσας, αυτοκράτορα, μαρκήσιου ή Avatar - για να είμαστε και μέσα στο πνεύμα της εποχής - οι μεγάλοι γίνονται ξανά παιδιά - ανεξάρτητα από τη βιολογική τους ηλικία - και εκπληρώνουν τις πιο κρυφές τους φαντασιώσεις". Μέσα από τις μεταμφιέσεις έχουμε τη δυνατότητα να εκτονωθούμε, να καλλιεργήσουμε τη δημιουργικότητα και τη φαντασία μας και να ξεφύγουμε από τη ρουτίνα της καθημερινότητας.

No masquerading λοιπόν this year για μένα, κι έτσι περνάω αυτές τις μέρες συντροφιά με τον αληθινό μου εαυτό, χωρίς να κρύβομαι πίσω απο μάσκες, απολαμβάνοντας τις αδυναμίες μου, αλλά και τις καλές μου πλευρές..

Στην τελική.. δεν είμαι και τόσο ανυπόφορη... :)

"Sex & the City"..today, tomorrow & forever!!!!

Τι κι αν έχω δει δεκάδες φορές τις περιπέτειες της Carrie και των φιλενάδων της απο το πρώτο έως το τελευταίο επεισόδιο;; Κάθε βράδυ κάνω πάρτυ αν πετύχω στον alpha για χιλιοστή φορά επαναλήψεις της σειράς! Πάντα επίκαιρο και πάντα απολαυστικό!

Απο πολλούς έχει κατηγορηθεί ως χαζοχαρούμενο και επιφανειακό.. Όλες όμως έχουμε ταυτιστεί κάποια στιγμή με μια απο τις τέσσερις ηρωίδες.. Το σενάριο, αν και υπερβολικό κάποιες φορές, καταφέρνει να αγγίξει μια ευρεία γκάμα μικρών καθημερινών καταστάσεων που όλοι μας λίγο-πολύ έχουμε αντιμετωπίσει. Αυτή νομίζω πως είναι και η μεγάλη επιτυχία της σειράς!

Όσο για το αντρικό φύλο.... όποιοι υποστηρίζουν ότι δεν έχουν κάτσει ούτε μια φορά να το παρακολουθήσουν ψεύδονται ασυστόλως και τους προκαλώ να το παραδεχτούν!! Πολλοί ομολογούν ότι το βλέπουν ως "εγχειρίδιο κατανόησης του γυναικείου μυαλού" (μεταξύ μας, χαμένη υπόθεση guys!).

Η ουσία είναι μια! Το Sex & the City θα "πουλάει" όσο υπάρχουν γυναίκες και άνδρες και όσο αυτή η μαγική χημεία μεταξύ τους θα δημιουργεί απίστευτες, αστείες, συγκινητικές, ρομαντικές, τραγελαφικές, συγκλονιστικές στιγμές!..

Χωρίς νερό, μπορώ.. χωρίς το ρεύμα, ..όχι!!!!

Πέμπτη βράδυ, γυρνάω απο γυμναστήριο.. Ανάβω όλα τα φώτα, μ'αρέσει όταν το σπίτι έχει φως.. Ανάβω και το πορτατίφ, δίνει μια ζεστασιά στο χώρο.. Ανάβω θερμοσίφωνα, να κάνω μπάνιο.. Ανοίγω το laptop, να ρίξω μια ματιά στο facebook.. Ανάβω τον φούρνο, βάζω λίγα τυροπιτάκια σε ένα ταψί, το στομάχι μου γουργουρίζει.. Ανάβω το αερόθερμο στο μπάνιο, είμαι και κρυουλιάρα, πως να το κάνουμε... Κοιτάω το ρολόι, σε 30 λεπτά έτοιμα τα τυροπιτάκια.. χαμογελάω, προλαβαίνω άνετα και ένα ζεστό απολαυστικό μπανάκι..

Μπαίνω στην μπανιέρα και αφήνομαι... Χαλαρώνω και φεύγει όλη η κούραση της μέρας και το άγχος απο πάνω μου.. Και πάνω εκεί που το κεφαλάκι μου άδειασε επιτέλους απο κάθε αρνητική σκέψη..... ΤΣΟΥΠ!!!! Το απόλυτο σκοτάδι! Σαπούνια στο κεφάλι, νερό που εξακολουθεί να τρέχει και γω πανικόβλητη να προσπαθώ να συνειδητοποίησω τι έχει συμβεί.

Βγαίνω απο το ντούζ, χτυπάω πάνω στο νιπτήρα και ρίχνω μέσα οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτες, καθαριστικά προσώπου και οτιδήποτε άλλο υπήρχε δίπλα στη βρύση.. Κλείνω το καπάκι της τουαλέτας και με δυσκολία σκαρφαλώνω ώστε να καταφέρω να δω απο το φωταγωγό αν υπάρχει φως (και ..ζωή) στο κάτω διαμέρισμα.. Καταστροφή! Η γνωστή κυριούλα μαγείρευε ανέμελη στην κουζίνα της, λουσμένη στο φως, υπο τον ήχο της αφόρητα εκνευριστικής φωνής του άντρα της..

Βγαίνω με δυσκολία έξω απ'το μπάνιο.. Χτυπάω στον απέναντι τοίχο και βρίζοντας προσπαθώ να προσανατολιστώ στο χώρο.. Εντοπίζω το σταθερό τηλέφωνο και ευχαριστώ Θεό και γονείς που σκέφτηκαν να τοποθετήσουμε κι αυτό, εκτός απο το ασύρματο, ακριβώς για τέτοιες ώρες. Για πρώτη φορά ένιωσα τους τυφλούς, προσπαθώντας να σχηματίσω στα μαύρα σκοτάδια έναν αριθμό τηλεφώνου χρησιμοποιώντας ως σημείο αναφοράς την μικρή ανάγλυφη τελίτσα στο νούμερο 5 - που απορώ αν έχει κανείς προσέξει μέχρι τη στιγμή που θα βιώσει τραγικές στιγμές ανάλογες της δικής μου.

Στην άλλη άκρη της γραμμής ακούω τη φωνή του μπαμπά και λυγίζω.. "μπαμπαααά!" (αρχίζει το γνωστό κλαψούρισμα), "σώσε με!!!".. Χωρίς να πάρω ανάσα περιγράφω τι συνέβη.. Ψύχραιμος όπως πάντα ο father, παρέχει οδηγίες προς ναυτιλομένους.. Να ανοίξω τον πίνακα, να ελέγξω τις ασφάλειες.. Ω δυστυχία! Όλες ανεβασμένες! Κάτι άλλο, σοβαρότερο συμβαίνει εδώ και γω πρέπει να φανώ δυνατή και να το αντιμετωπίσω. "Θα αλλάξεις ασφάλεια!", εμπνεύστηκε ο πολυμήχανος πατήρ! Μπορεί είπε να έχει καεί.. Άντε να βρω κανα κερί να ανάψω, ψάχνω αναπτήρα, πουθενά! Τώρα βρήκες ρε bro να κόψεις το κάπνισμα;; Με τα πολλά ανακαλύπτω έναν στη γωνιά με τα κεράκια του δωματίου μου.. Ψάχνω αλαφιασμένη με το κερί στο χέρι σε ένα ντουλάπι για ανταλλακτικό ασφάλειας. Βρίσκω και ξανατηλεφωνό στο "συνεργείο διάσωσης". Ακούω τις οδηγίες προσεκτικά.. "Το μικρό κυκλάκι να μπει στο βιδωτό και το μεγάλο να βιδώσει μέσα στην ασφάλεια"... Βάζω απο δώ, βάζω απο κει, βιδώνω... Ανεβάζω ασφάλεια.... STILL IN THE DARK... α εδώ μιλάμε για προβληματάρα!!!!

Επόμενη στάση, το ρολόι στην είσοδο της οικοδομής! Οδηγίες μπαμπά: "στρίψε το πραματάκι εκείνο δεξιά". Στρίβω και γω η καημένη και ανεβαίνω στον 2ο, προσευχόμενη να τελειώσει εδώ το μαρτύριο μου... Αμ δε!!!

Επιστρατεύεται αδερφός, τηλέφωνο και τον μαζεύω άρον άρον απο πάρτυ έκπληξη φίλου του.. "Να πάρουμε ηλεκτρολόγο 24ώρου"!!..προτείνω χωρίς να έχω άλλη υπομονή.. Τηλέφωνα απο δω, τηλέφωνα απο κει.. Κατα τα άλλα 24ωρη εξυπηρέτηση, στο 7ο όνειρο ο καθείς ανεύθυνος ηλεκτρολογάκος!! Με τα πολλά το σηκώνει ένας, μας τη λέει επειδή έτυχε το σταθερό μας τηλέφωνο να έχει απόκρυψη και, επειδή είχε και πααααααρα πολύ όρεξη να σηκωθεί μες τη νύχτα να φτιάξει τη ζημιά μας, μας ανακοίνωσε και ότι η χρεώση είναι διπλάσια της βραδινές ώρες.. Η τσέπη δεν αντέχει και τηλέφωνο κλείνει.. Αδερφός φεύγει ξανά στο πάρτυ..

Μόνη λοιπόν στα σκοτάδια χωρίς ρεύμα! Χωρίς πιστολάκι για τα μαλλιά μου, χωρία φούρνο για τα τυροπιτάκια μου, χωρίς τηλεόραση για να σκοτώσω την ώρα μου και, το κυριότερο...χωρίς laptop! Υπάρχει ζωή χωρίς ρεύμα;; Πως ζούσανε σ'άλλες εποχές..; Αναλογίζομαι υπο το φως τον κεριών πόσο πια εξαρτημένοι είμαστε απο την τεχνολογία που έχει μπει δυναμικά σε κάθε πλευρά της ζωής μας..

Το βραδάκι πέρασε τελικά με κεριά και διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων.. Δεν μπορώ να πώ, ήταν ένα διαφορετικό βράδυ! Απεξάρτηση απο τα πάντα και λίγες ώρες ήσυχα με τα βιβλία και τις σκέψεις μου..

Το άλλο πρωί τηλεφωνήθηκε νωρίς νωρίς ο ηλεκτρολόγος.. Τι διάγνωση λάβαμε;;; "Η ανταλλακτική ασφάλεια τοποθετήθηκε ανάποδα!!!".. Το μεγάλο κυκλάκι έπρεπε να μπει στο βιδωτό και το μικρό να βιδώθει μέσα στην ασφάλεια..

Όχι, δεν είμαι φυσική ξανθιά....

Μήνυμα απο το υπερπέραν!!!