Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Πάσχα στο χωριό!! J'adore..!!!

2 και σήμερα και φύγαμεεεε!! Οι μίνι διακοπούλες μου ξεκινάνε σε λίγες μέρες και δεν κρατιέμαι..! Πάσχα στο χωριό με οικογένεια, γιαγιά-παππού, θεία-θείο και beloved little cousins ειναι κάτι που προσμένω καιρό τώρα και μου'χει λείψει..


Τόσες αναμνήσεις απο την παιδική ηλικία θα αναβιώσουν..
Επιτάφιο με όλη την παρέα, γέλια με τα μπαμ-μπουμ το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου μέχρι ο παπάς - αφού μας βγάλει το λάδι - να πει το "Χριστός Ανέστη".. Η καθιερωμένη σούπερ ντούπερ ουάου έξοδος μετά την Ανάσταση όπου συναντάς όλα τα γνώριμα πρόσωπα του χωριού και ανταλλάσεις ευχές.. Και φυσικά ΑΡΝΙ, MY LOVE!!! Ζω για να σε φάω.. Για τη στιγμή που η τραγανή πετσούλα σου θα λιώσει στο στόμα μου... yuuuummy!!!!!!!!

Η ζεστασιά που νιώθεις όταν περνάς τις όμορφες αυτές μέρες με δικά σου πρόσωπα δε συγκρίνεται με τίποτα!

Καλό Πάσχα σε όλους και.... bon appetite!!! ;)

Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

12o Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

Που ζούσα εγώ τόσα χρόνια οέο;;... Τι έχανα η γυναίκα; Τα μισά χρόνια ζωής του φεστιβάλ (6) διαμένω στη Θεσσαλονίκη και χαμπάρι δεν πήρα! Ευτυχώς φέτος βρέθηκαν οι κατάλληλοι άνθρωποι να μου ανοίξουν τα μάτια και να με σύρουν σε προβολές ντοκιμαντέρ!

Για 12η χρονιά το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης γιόρτασε την απρόβλεπτη, σε διαρκή αναμόρφωση και εγρήγορση, τέχνη του ντοκιμαντέρ. Συνοδοιπόροι του σ’ αυτή τη διαδρομή οι ανήσυχοι θεατές που πληθαίνουν χρόνο με το χρόνο. Πέρυσι περισσότεροι από 40.000 θεατές παρακολούθησαν τη διοργάνωση, γεγονός που αποδεικνύει όχι μόνο το ολοένα και αυξανόμενο ενδιαφέρον για τις ταινίες τεκμηρίωσης, αλλά και την επιτυχία του Φεστιβάλ, που κατάφερε πολύ γρήγορα να καθιερωθεί στη συνείδηση επαγγελματιών και κοινού ως ένα από τα σημαντικότερα του χώρου.

Με αθρόα συμμετοχή ταινιών από όλο τον κόσμο, το 12ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης - Εικόνες του 21ου αιώνα, πρότεινε ένα πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα, ένα κινηματογραφικό ψηφιδωτό με στόχο να κινητοποιήσει, τα ενημερώσει, να συγκινήσει και να ευαισθητοποιεί το κοινό. Συναρπαστικά ντοκιμαντέρ από όλο τον κόσμο, αλλά και παράλληλες δράσεις συνέθεσαν το φετινό πρόγραμμα.

Είχα τη χαρά να παρακολουθήσω 2 ντοκιμαντέρ, εκ διαμέτρου αντίθετα το ένα απο το άλλο, τα οποία κατάφεραν να με κερδίσουν - το καθένα με το δικό του τρόπο.

Νο.1: ZORRO Ο ΓΑΤΟΣ
"Οι περιπέτειες του Ζόρρο, ενός ατίθασου γάτου που ζει στο κέντρο της Αθήνας. Θα γνωρίσουμε τους φίλους, τις φιλενάδες, την οικογένεια και τους αντιζήλους του. Ο Ζόρρο είναι πολύ άτακτος και η ζωή του συχνά κινδυνεύει."
My review: Απολαυστική παρουσίαση της ζωής (βίος και πολιτεία) του κεραμιδόγατου Zorro στα σοκάκια της Αθήνας.. Ξεκαρδιστικά πλάνα, αλλά και σκηνές που σε συγκινούν με την απλότητα, αλλά και το μεγαλείο τους!

Νο.2: ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΜΙΑΣ ΜΑΝΑΣ: ΑΝΤΙΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΑΥΤΙΣΜΟ
"Το πορτρέτο μιας γυναίκας που προσπαθεί απεγνωσμένα να κατανοήσει την ποκύπλοκη ασθένεια που ελέγχει το γιο της. Μια διαδρομή μέσα από διαφορετικές χώρες και πολιτισμούς, όπου κάθε στάση ανοίγει ένα νέο μονοπάτι προς την καρδιά του αυτισμού – και φανερώνει εντυπωσιακά διαφορετικές πτυχές του γιου της γυναίκας όσο εκείνη προχωρά προς το τέλος της αναζήτησής της. Ο αυτισμός είναι μια πάθηση χωρίς γνωστή αιτία ή θεραπεία, αλλά προσβάλλει 1 στα 150 παιδιά. Η ταινία αναλύει ενδελεχώς τον αυτισμό, αντιμετωπίζοντάς τον ως ένα ολοένα διογκούμενο παγκόσμιο ζήτημα."
My review: Απλά speechless.. Η αντιμετώπιση του αυτισμου΄σε Αμερική και Ισλανδία, αντιμετώπιση που φαντάζει διαστημική για τα δεδομένα της Ελλάδας, ήταν ικανή να ανοίξει τα μάτια και να ευαισθητοποιήσει το κοινό στο εύθραυστο θέμα του αυτισμού. Φοβερά πλάνα, φοβερή αφήγηση και ακόμα πιο φοβερή μουσική απο Sigur Rós και Björk. Απλά καταπληκτικό!

Όσοι το χάσατε αυτοί τη χρονιά, stay tuned!
Το 13ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης έρχεται και αξίζει πραγματικά να είμαστε όλοι εκεί!!

Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

Sick & tired...

Και ΝΑΙ!! Το βραβείο γκαντεμιάς μου ανήκει δικαιωματικά!! Μα να μην έχω αρρωστήσει ολόκληρο χειμώνα και να αρρωστήσω τώρα;; ΤΩΡΑ....;;

Ένα γεμάτο ΣΚ είχε κανονιστεί, άφιξη φίλης εξ Αθηνών, φιλοξενία σπίτι μου, βόλτες, ποτάκια, καφεδάκια.. Αμ δε!


“If you want to make God laugh, tell him about your plans”
είχε πει ο Woody Allen, και στη δική μου περίπτωση ήταν το μότο αυτού του ΣΚ... damn it!

Περαστικά μου και ....stay away from me!! :)

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Trying to be irresponsive..

"Έφυγε" πριν λίγες μέρες ένα παιδί με πολλαπλές αναπηρίες, ένα παιδί που γνώρισα ως εθελόντρια σε ένα κέντρο περίθαλψης παίδων, λίγα χρόνια πριν.. Τι κι αν είχα χρόνια να τον δω; Οι αναμνήσεις είναι ακόμα πολύ έντονες και "παλεύω" με την ιδέα ότι δεν είναι πια εδώ.

Απο την πρώτη στιγμή που αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό το χώρο ήξερα ότι προσωπικές ευαισθησίες έπρεπε να μείνουν στην άκρη.. Η ενασχόληση μου με άτομα των οποίων η ζωή κρέμεται απο μια κλωστή και ανα πάσα στιγμή μπορεί να γίνει το μοιραίο αναγκαστικά έπρεπε να με κάνει πιο απόμακρη, πιο απαθή. Όχι ψυχρή επαγγελματία, δεν εννοώ αυτό. Απλά πιο προετοιμασμένη για κάθε ενδεχόμενο και απο κει και πέρα να καταφέρνω να έρχομαι σε επαφή και να αλληλεπιδρώ με αυτά τα άτομα χωρίς να έχω συνέχεια στο μυαλό μου το πόσο ευάλωτοι είναι.. But still.. ποτέ δεν μπορείς να είσαι 100% έτοιμος.. Όσο και να προσπαθώ να σκέφτομαι ότι έζησε τη ζωή του με αγάπη κι έφυγε ευτυχισμένος, ήταν 25 χρονών γαμώτο!..

Η ανάρτηση αυτή είναι αφιερωμένη στο Μιχάλη.. που πάντα ήξερε πως να μας φτιάχνει τη διάθεση με ένα του χαμόγελο, με ένα του αστείο..

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

I want to get away..I wanna flyyy away.....

Καλόμαθα πέρισυ με τα ταξιδάκια στο εξωτερικό.. Σε μια χρονιά πήγα Βαρκελώνη, επισκέφτηκα αρκετές πόλεις της Αγγλίας έχοντας ως βάση το Μάντσεστερ, κι έκανα κι ένα μικρό πέρασμα απο Πράγα..

Όλο και περισσότερο ονειρεύομαι τις τελευταίες μέρες τους επόμενους εν δυνάμει προορισμούς μου.. Και θα τα κάνω αυτά τα ταξίδια, δεν μπορεί.. θα μπουν στο πρόγραμμα και με την πρώτη ευκαιρία θα τα πραγματοποιήσω!!

Αυτή η ανάρτησή μου λοιπόν θα είναι πολύ..ταξιδιάρα..!!
Bon voyage λοιπόν!! :)


Παρίσι.. the one & only..
Η ονειρεμένη μου πόλη, ο πιο ρομαντικός προορισμός.. Μια βδομάδα ολόκληρη σκοπεύω κάποια στιγμή να αφιερώσω σ'αυτό το ταξιδάκι..


















Κούβα.. viva la revolucion!!
Το επαναστατικό μου πνεύμα δεν θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητο μπροστά στην πιθανότητα να επισκεφτώ την Αβάνα.. Definitely one of my future destinations!!


















Μπαλί..ο επίγειος παράδεισος!!
Τη μαγευτική αυτή γωνιά της Ινδονησίας την είχα ερωτευτεί, αν θυμάμαι καλά, απο μια τηλεοπτική σειρά, τις Επιθυμίες, ένα επεισόδιο της οποίας γυρίστηκε στο ονειρεμένο αυτό μέρος..
















Σίδνεϋ.. η άλλη άκρη του κόσμου!
Τι κι αν οι συγγενείς μου ζουν στη Μελβούρνη;; Εγω στο Σίδνεϋ θα πάω, ο κόσμος να χαλάσει!!!


















Hong Kong.. 现代都市..!! (=Η μοντέρνα μητρόπολη)
Μπορεί να μην ξέρω γρι απο κινέζικα (εκτός απο το Happy Birthday to you, με λίγη προσπάθεια), αλλά ευτυχώς έχω τον φίλο μου τον Louis, που ζει λίγο έξω απ'το Hong Kong.. Φίλε μου, σου'ρχομαι!!!


















Καναδάς.. η πολική ομορφιά!
Μετά τη Νέα Υόρκη που με άφησε απλά άφωνη, θα'θελα να επισκεφτώ και τις πιο βόρειες ομορφιές της Αμερικής.. Αν και κρυουλιάρα, θεωρώ ότι είναι απο τα ταξίδια που πραγματικά αξίζει να κάνει κανείς.. Το θέαμα μιλάει απο μόνο του:




















..αυτά προς στιγμήν! Φυσικά τα όνειρα μου δεν εξαντλούνται εδώ.. Τα μέρη που θέλω να επισκεφτώ είναι πολλά για να καταγραφούν σε μια απλή ανάρτηση! Υγεία να υπάρχει πάνω απ'όλα, λεφτά και χρόνος...!! Γιατί τα ταξίδια είναι η καλύτερη επένδυση που μπορεί να κάνει κανείς!!

Τι αξίζει περισσότερο απο τις αναμνήσεις που συλλέγεις μέσα απο τα ταξίδια; Αναμνήσεις που θα σε συντροφεύουν για μια ζωή;;

Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Seize the day...!!

Μια φράση της Εύας Ομηρόλη στο μυθιστόρημά της "Οι Κομπάρσοι Της Ηδονής" τράβηξε την προσοχή μου και ήθελα να την παραθέσω εδώ, ώστε να τη διαβάζω και γω η ίδια και να την έχω συνέχεια στο νου μου..



"Η ευδαιμονία της ζωής πραγματώνεται μόνο όταν η ύπαρξη απο απλή συνήθεια καταφέρνει να γίνεται συνείδηση..."

Something to have in mind, ώστε ποτέ να μην ξεχνάμε να δίνουμε αξία στην κάθε στιγμή, να τη ΖΟΥΜΕ σαν να είναι η τελευταία μας, με ένταση, δίνοντας σε αυτή όλο μας το είναι!!

Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

Να φύγουμε ρε..! Να πάμε αλλού!!!

Δεν έχω πολλά να γράψω.. Απογοήτευση μόνο, τεράστια απογοήτευση..

Γιατί η χώρα μας βαδίζει απ'το κακό στο χειρότερο.. γιατί αβοήθητοι πλέον στραφήκαμε σε εξωτερικές "δυνάμεις" που μόνο το δικό μας το συμφέρον δεν θέλουνε... γιατί αντί να αρχίσουν να κόβουν κάτι απο το μισθό που παίρνουνε πρωθυπουργός, υπουργοί και βουλευτές, όοοοχι!!.. κόβουν απο αυτούς που ούτε καν έχουνε..

Η Ελλάδα δεν θα αλλάξει, αν δεν αλλάξουν πρώτα τα ελληνικά μυαλά! ..Αυτών που κυβερνάνε, κυβέρνησαν και θα κυβερνάνε.. και όλων των υπολοίπων που τους επέλεξαν ως εκπροσώπους του λαού.

ΠΑΜΕ λοιπόν, που έλεγε προ ολίγων μηνών και ο Γιωργάκης... μαζί ΠΑΜΕ!!!
...Τώρα εμένα αυτό γιατί μου θυμίζει κάτι απο χορό του Ζαλόγγου...;

Το μέλλον διαγράφεται μελανό και γω ένα πράγμα έχω μόνο να προτείνω:
Να φύγουμε ρε!! Να πάμε αλλού!!!!

Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

Who's afraid of the big bad.. insane man???

Καλό το Shutter Island.. Δεν μπορώ να πω.. Καλές ερμηνείες, ο Leonardo έχει πια ξεφύγει απο το ρόλο του ζεν πρεμιέ και πειραματίζεται με πιο alternative ρόλους που τον "τσαλακώνουν". Σενάριο πιασάρικο, σε κρατάει σε εγρήγορση, και φωτογραφία εξαιρετική, μεταδίδει με φοβερό τρόπο την καταχνιά και το ιδανικό σκηνικό ενός ψυχολογικού θρίλερ..

Ένα πράγμα με χάλασε απο την αρχή, τόσο πολύ όμως που σχεδόν ξενέρωσα με το σύνολο της ταινίας.. Οι ψυχικά ασθενείς, τρόφιμοι του ψυχιατρείου χρησιμοποιήθηκαν ως τερατάκια, cripples που λένε και οι Άγγλοι, με στόχο να δωθεί ένας ακόμα πιο τρομακτικός τόνος στην ταινία. Έχω δουλέψει σε ψυχιατρείο ως εθελόντρια.. Η εικόνα των τροφίμων είναι πολύ συχνά παραμορφωμένη, αλλοιωμένη απο την ψυχική διαταραχή, τις κακουχίες, τα φάρμακα.. Η χρησιμοποίηση όμως της ξεδοντιάρας τροφίμου με το spooky χαμόγελο και του επικίνδυνου φαλακρού ασθενή με της δολοφονικές τάσεις κάθε άλλο παρα με έκαναν να τρομάξω.. με θύμωσαν και πάρα πολύ μάλιστα!

Οι αναπαραστάσεις των ψυχικά διαταραγμένων ατόμων εξακολουθούν να προβάλλονται απο τα ΜΜΕ αλλά και απο μέσα ψυχαγωγίας όπως ο κινηματογράφος, ως πλάσματα εξωγήινα, απόμακρα και επικίνδυνα. Η απανθρωποποίηση τους και η ετικετοποίηση τους είναι αναπόφευκτη. Και δυστυχώς οι άνθρωποι που μπορούν να "σταθούν" κριτικά απέναντι σε τέτοιες αναπαραστάσεις είναι ελάχιστοι. Η περιθωριοποίηση τους ενισχύεται με αυτό τον τρόπο και η κοινωνική τους ενσωμάτωση καθίσταται αδύνατη.

Ας ξυπνήσουμε λοιπόν! Ταινίες με ευρεία απήχηση στο κοινό έχουν τη δύναμη να περάσουν μηνύματα με τρόπους που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν γίνονται καν συνηδειτοί. Μια πιο κριτική ματιά βάζει φρένο σε τέτοιου είδους κινήσεις που διαιωνίζουν μια αδικία που καλά κρατεί εδώ και χρόνια και που αν δεν πατήσουμε ενεργά "πόδι" θα συνεχίσει να υφίσταται.
Ας μη μένουμε θεατές!

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Θα'ναι σαν να μπαίνει άνοιξη....!!!

Αυτός ήταν ο φετινός χειμώνας λοιπόν! Ό,τι καταλάβαμε, καταλάβαμε! Μπήκε ο Μάρτης και η άνοιξη...!! Τα λουλούδια αναμένονται να ανθίσουν, τα πουλάκια να κελαϊδήσουν και όλοι να είναι σε μια ατέρμονη κατάσταση ευφορίας.. Στην όμορφη Θεσσαλονίκη όμως η συννεφία καλά κρατεί.. Αυτό είναι που λέμε ό,τι θυμόμαστε, χαιρόμαστε..ξαφνικά θυμήθηκε να χειμωνιάσει..

Άφιξη γονέων σήμερα κι η χαρά γρήγορα μετατράπηκε σε νεύρα, κοινότυπο μοτίβο.. Σχόλια για δουλειές σπιτιού που δεν έχουν γίνει, παρατηρήσεις στον αδερφό μου και μια γενικότερη ένταση να πλανάται στον αέρα.. Παίρνω βαθιά ανάσα και μετράω μέχρι το 10..Εκπνοή.

Η χαλάρωση όμως που προσφέρει η βεβαιότητα ότι το βράδυ θα φας ένα πιατάκι σπιτικό φαγητό και θα χαζέψεις λίγο τηλεόραση κουβεντιάζοντας με γονείς δεν συγκρίνεται, αναμφισβήτητα μου έλειψε.. Η παλινδρόμηση που περιέγραφα στο προηγούμενο post έχει επισήμως αρχίσει και γω απολαμβάνω ένα όμορφο βράδυ με την ανυπομονησία να δω τη συνέχεια των δευτεριάτικων βραδινών σίριαλ και την ανακούφιση ότι αύριο με περιμένει ένα και μόνο πράγμα: Ύπνος ύπνος και πάλι ύπνος!!!