Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

The biatch!


Υπάρχει τουλάχιστον μια σε κάθε εργασιακό χώρο, με προτίμηση το δημόσιο που τραβάει σαν τις μύγες τη φάρα της. Αποτελεί τον κανόνα, όχι την εξαίρεση.

Προφίλ: Ηλικία γύρω στα 50. Τουλάχιστον 30 χρόνια σ'αυτή τη θέση. Πόστο όχι ιδιαίτερα σημαντικό, η εξουσία της όμως μεγάλη λόγω της εμπειρίας της και των χρόνων που έχει φτύσει αίμα, δάκρυα κι ιδρώτα σ'αυτή την καρέκλα. Κυβερνάει όλους τους μικρούς και άπειρους δημοσιοϋπαλληλάκους, που δειλά δειλά ξεκινάνε την καριέρα τους.

Η δικαιοδοσία της όρια δεν γνωρίζει. Ποιός είσαι εσύ μικρό σκουλικάκι που σκέφτηκες να πάρεις άδεια χωρίς πρώτα να την ρωτήσεις; Μα πως στο καλό διανοήθηκες να φύγεις 10 λεπτά πιο νωρίς χωρίς να χτυπήσεις πρώτα την πόρτα της αυτού μεγαλειότης για να θέσεις το αίτημά σους; Μέγα λάθος!

Έσφαλα κύριοι και θα απολογηθώ δημόσια για αυτό. ΑΝΤΙΜΙΛΗΣΑ στην υπερδύναμη της δουλειάς. Σήκωσα κεφάλι και αμφισβήτησα με τη συμπεριφορά μου το κύρος και την υπεροχή της. Καλά να πάθω λοιπόν..

Η τιμωρία μου αναμενόμενη: το πυρ το εξώτερον! Η αφεντιά της απαξιεί να μου ρίξει πλέον έστω κι ένα βλέμμα. Το "καλημέρα" της ήταν ένα προνόμιο που δικαίως μου αφαιρέθηκε γιατί δεν έχωσα τη γλώσσα στο μυαλό μου πριν μιλήσω. Γιατί είχα το θράσσος να κοιτάξω τη δουλειά μου, απο το να εφευρίσκω καθημερινά έξυπνους τρόπους να τρέφω και να συντηρώ το "εγώ" της μανδάμ..

Ντροπή και αίσχος αγαπητοί μου.. Εύχομαι να μάθετε απο τα λάθη μου και ποτέ μα ποτέ κανείς σας να μην υπερασπιστεί τον εαυτό του, τη μόρφωσή του και τη θέση του μπροστά στον "δεινόσαυρο" της δουλειάς σας. Αυτή πάντα ξέρει και θα ξέρει κάτι παραπάνω απο σας, όχι γιατί έχει σπουδάσει κάτι, αλλά γιατί αυτή είναι εκεί μέσα πιο πολλά χρόνια απο όσα κεράκια έχετε σβήσει εσείς.

Συμπέρασμα; Σεβασμός στα μεγαθήρια και φερμουάρ στο στοματάκι, ανόητε νεαρέ επαγγελματία, που τολμάς να ζητήσεις και σεβασμό για τη δουλειά σου...! Ουστ!

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Μεθεόρτια.. aka "μαζεύοντας τα κομμάτια μου"..


Άιντε πάλι απο την αρχή.. Για πότε ήρθαν κι έφυγαν οι γιορτές, χαμπάρι δεν πήρα.. Είναι που λένε αν περνάς καλά...

Μήνες το περίμενα αυτό το 10ήμερο.. αδειούλα, όμορφες στιγμές, παρέες.. Το σχεδίαζα, έπαιρνα δύναμη για να την παλέψω μέχρι τότε.. "
Η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να'ρθει" λέει το τραγούδι και για άλλη μια φορά το συνειδητοποιώ εις το έπακρον.. Έρχονται οι μέρες που τόσο θες να φτάσουν και μετά τσουυυυπ.. κυλάνε σαν το νεράκι!

Δεν παραπονιέμαι.. οι γιορτές αυτές τα είχανε όλα! Αλλά να.. είναι που εμείς οι άνθρωποι είμαστε και πλεονέκτες. Θέλουμε πάντα περισσότερα, κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα... Ποτέ δεν αρκούμαστε να ζούμε τη στιγμή.. Ήδη στις 5 μέρες άρχισα να στεναχωριέμαι προκαταβολικά για το τι θα γίνει όταν τελειώσουν.. Classic me! Πφφφ..

Για να μην τα πολυλογώ, έφαγα μεγάλη ξενέρα την Κυριακή που επέστρεψα πίσω.. Παλεύω να μπω σε ένα πρόγραμμα, αλλά ακόμα "θρηνώ" το τέλος των διακοπών.. Για να μη μιλήσω για το χριστογεννιάτικο δέντρο που αρνούμαι πεισματικά να ξεστολίσω.. Δε θέλω ρε αδερφέ, πως το λένε! Μου επιβάλει κανείς να χαλάσω αυτό τον όμορφο στολισμό επειδή τέλειωσαν οι γιορτές; Δικαιωμά μου, ωχού! Εγώ θα το'χω και θα το χαίρομαι όσο θέλω!

Τι θα'χω τώρα εγώ να περιμένω; Πρώτη μέρα στη δουλειά και έψαχνα μανιωδώς να βρω την επόμενη αργία.. Τζίφος! Καθαρή Δευτέρα, δε βλέπω άσπρη μέρα μέχρι 27 Φεβρουαρίου..

Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι δεν είμαι η μόνη σ'αυτό το καταθλιπτικό mood.. Με όποιον το συζητάω, περνάει μια απο τα ίδια. Ε όσο να'ναι λιγουλάκι κουράγιο σου δίνει κι αυτό..

Η περίοδος μετά το τέλος των γιορτών φέρνει μια τάση για στεναχώρια, κακή διάθεση και μελαγχολία, αποτέλεσμα της ανάγκης μας για αναπροσαρμογή στην καθημερινότητα. Όσο όμως επιτρέπουμε στον εαυτό μας να "αφήνεται" σ'αυτό το συναίσθημα, δεν βοηθάμε την κατάσταση.. Υπάρχουν μερικά tips για να περάσουμε αυτή την περίοδο λίιιγο πιο ήπια και να μπορέσουμε να την νικήσουμε, ώστε να επιστρέψουμε στη ρουτίνα διώχνοντας τον γκρινιάρη απο μέσα μας!

1.Ας δώσουμε περιθώριο στον εαυτό μας!

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε όταν επιστρέφουμε στη ρουτίνα μετά από γιορτές και διακοπές ότι δεν είμαστε ρομπότ! Δεν πρέπει να νιώθουμε ενοχές! Αναπόφευκτα θα είναι δύσκολο τα πράγματα να γίνονται με τους ίδιους ρυθμούς όπως πριν και στην εντέλεια, αφού δυστυχώς ή ευτυχώς μας λείπει το μαγικό κουμπάκι που το πατάς και όλα μπαίνουν σε ρυθμό σε μια στιγμή. Ας ξεκινήσουμε προσπαθώντας να αποδεχτούμε την κατάσταση και να κατανοήσουμε ότι για λίγο ακόμα θα αισθανόμαστε περίεργα κι ότι δεν μπορούν ξαφνικά όλα να είναι νορμάλ επειδή το λέει το ημερολόγιο. Ας δώσουμε ένα περιθώριο λίγων ημερών στον εαυτό μας χωρίς να αφήσουμε το γεγονός ότι δεν αισθανόμαστε ακόμη έτοιμοι να μπούμε στη ρουτίνα, να μας αγχώσει.

2.Βάζουμε ένα πρόγραμμα στη δουλειά μας!

Αν βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά, δεν επιτρέπουμε στον όγκο της δουλειάς μας να μας φανεί χάος.. οργανωνόμαστε προσεκτικά και κάνουμε ένα πλάνο. Αυτό δεν χρειάζεται να εφαρμοστεί μόνο σε θέματα δουλειάς. Το πλάνο να περιλαμβάνει και το πότε θα πάμε ξανά gym, πότε θα δούμε τους φίλους μας κ.ο.κ.

3.Ας κανακέψουμε λιγάκι τον εαυτό μας!

Δεν πρεπει να περιμένουμε μόνο απο τους άλλους να μας το κάνουν.. μπορούμε μια χαρά και μόνοι μας! Περνάμε ώωωρες ολόκληρες φροντίζοντας το σπίτι, τους φίλους μας, προετοιμάζοντας τη δουλειά μας - now it's OUR turn, hell yeah!! Ας σκεφτούμε τι είναι αυτό που μπορεί να μας ευχαριστήσει μέσα στη «μαυρίλα» των τελευταίων ημερών και ας το κάνουμε πραγματικότητα, χωρίς φόβο και ενοχές! Είτε αυτό έχει να κάνει με λίγη παραπάνω Lacta απο αυτό που συνήθως μας επιτρέπουμε, είτε μια εκδρομούλα έστω και ημερήσια κάπου διαφορετικά, είτε με ένα μαραθώνιο ταινιών ένα ολόκληρο απόγευμα!

4.Πρέπει να το πάρουμε απόφαση και να βροντοφωνάξουμε: Αντίο καναπέ! Αρκετά με χάρηκες τόσες μέρες!

Gym. Κάτι μας θυμίζει, αλλά δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε ακριβώς τι.. Κι όμως.. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα "ξεσπάσματα" στο gym βοηθούν στην εκτόνωση και μας απελευθερώνουν, αυξάνοντας την παραγωγή ενδορφινών κι έτσι αισθανόμαστε ακόμα καλύτερα. Εναλλακτικά, για αυτούς που μισούν να τρέχουν μισάωρα ολόκληρα στους διαδρόμους σαν τα χάμστερ, υπάρχουν κι άλλοι τρόποι.. yoga, περπάτημα, χορός.. όπως και να'χει, κούνα λίγο το κορμί σου ρε παιδί μου! Αναζωογονεί και σε κρατάει σε φόρμα..!

5. Ας μην υποτιμάμε και την επαγγελματική βοήθεια..

Όλα τα παραπάνω μπορούν να βοηθήσουν ανθρώπους που αισθάνονται μελαγχολία, αλλά δεν αποτελούν κάποια σοβαρή περίπτωση που χρήζει επαγγελματικής βοήθειας. Σε περίπτωση που αυτό που αισθανόμαστε είναι κάτι περισσότερο και πιο βαρύ από μια απλή μεθεόρτια μελαγχολία, τότε ίσως θα πρέπει να ζητήσουμε τη βοήθεια ειδικού. Συζήτηση με άτομα που εμπιστευόμαστε μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη.. ίσως αυτοί εντοπίσουν με πιο αντικειμενικό μάτι κατα πόσο έχουμε χάσει τον έλεγχο και χρειαζόμαστε περεταίρω βοήθεια. Αν έχουμε προβλήματα στον ύπνο, αν χάνουμε βάρος χωρίς να προσπαθούμε, αν αισθανόμαστε αρνητικά για τον εαυτό μας και θέλουμε να βλάψουμε ή εμάς ή τους γύρω μας, τότε το επόμενό βήμα πρέπει να είναι η επίσκεψή σε ειδικό, ο οποίος θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε αυτή τη δύσκολη φάση της ζωής μας.

Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

Χάπι Νιού Γίαρ!


Αϊντε να δούμε τι θα μας φέρεις και συ..

Υγεία - το πρώτο και σημαντικότερο. Το 2011 μας ζόρισε λιγάκι στον τομέα αυτό, φέτος περιμένω απο σένα να μας έχεις όλους γερούς, δεν ξέρω τι θα κάνεις, αλλά θέλω να μου το υποσχεθείς..

Αγάπη - όλων των ειδών. Οικογενειακή, με λιγότερα νευράκια.. Ερωτική, που δεν καταλαβαίνει αποστάσεις και εμπόδια.. Φιλική, με πιο συχνές συναντήσεις, γέλια και όμορφες στιγμές..

Χαρά - πολλή σε παρακαλώ 2012 μου, αν δεν σου είναι εξαιρετικά δύσκολο.. Δώσε μας γέλιο, ευτυχία και καλή διάθεση όσο πιο συχνά μπορείς! Πάρε μακριά κακόκεφους και μουτρωμένους ανθρώπους και φέρε δίπλα μας πρόσωπα χαμογελαστά, γεμάτα θετική ενέργεια!

Δουλειά - σταθερή αυτή τη φορά. Ok, το 2011 δεν μας άφησε παραπονεμένους.. Αλλά ρε συ '12, μια σταθερότητα ρε φιλαράκι.. Μην έχουμε το άγχος τι θα μας ξημερώσει πάλι σε λίγους μήνες. Με μισθό ικανοποιητικό, συνθήκες εργασίας ευχάριστες και πολλές ευκαιρίες για έκφραση δημιουργικότητας.

Μμμμμ.. αυτά! Νομίζω ανέφερα τα πιο σημαντικά..

Τώρα αν εσύ 2012 είσαι πια τόοοοσο γενναιόδωρο, εε δε θα πω όχι και σε ένα αμαξάκι, σε ένα ταξιδάκι στο εξωτερικό, σε ένα home cinema για να βλέπω τις ταινιούλες μου.. Όχι δε θα σου'λεγα 2012 μου, αν επέμενες..

ΥΓΕΙΑ ΥΓΕΙΑ ΥΓΕΙΑ όμως δώσε.. όλα τα άλλα θα τα βρούμε βρε!

Άντε και καλώς σε βρήκαμε!

xxx