Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Friends coming from the past...

Μια φίλη απο το σχολείο επικοινώνησε προ ολίγου μαζί μου ενημερώνοντάς με για την επερχόμενη άφιξή της στην πόλη μας. Ο ενθουσιασμός της μεγάλος και συνοψίζεται σε λέξεις του τύπου "ετοιμάσουυυυυυ" και "έρχομαιιιιιιιι"... Εγώ γιατί δεν μπορώ να συμμεριστώ τον ενθουσιασμό της; Huh??..

Κάθε Χριστούγεννα/Πάσχα 'η καλοκαίρι που επιστρέφω στα πάτρια εδάφη, πάντα επιδιώκω μια συνάντηση με παλιούς φίλους και συμμαθητές. Αν όχι all together, έστω έναν έναν χωριστά, να πούμε τα νέα μας, να γελάσουμε με καμιά βλακεία και να θυμηθούμε τα παλιά. Στην προσπάθειά μου αυτή, ελάχιστοι είναι αυτοί που θα ανταποκριθούν.. Τελικά τα χιλιόμετρα που σε χωρίζουν απο κάποιους ανθρώπους μπορεί κάποιες φορές να είναι καταλυτικά για την εξέλιξη της σχέσης/φιλίας σας.. Ειδικά όταν οι 2 πλευρές δεν έχουν την ίδια επιθυμία για τη διατήρηση αυτής της σχέσης...

Η συγκεκριμένη κοπέλα ήταν, είναι και πολύ φοβάμαι ότι θα συνεχίσει να είναι κλασικό παράδειγμα ερωτευμένου ατόμου με παρωπίδες.. Ok, και μεις έχουμε ερωτευτεί, και μεις έχουμε παραμελήσει στα όρια του φυσιολογικού φίλους και φίλες ώστε να είμαστε λίγο παραπάνω με το αντικείμενο του πόθου μας.. Η κατάσταση όμως του εν λόγω ατόμου ξεφεύγει μακράν.. Και να πω ότι μιλάμε για "φράσκα πράγματα".. Κρατάει χρόοονια αυτή η κολώνια, όπως και αυτή η σχέση. Μακάρι να είναι ευτυχισμένα τα παιδιά, δεν λέω! Στις καλές μας μάλιστα εποχές μου είχε προταθεί να γίνω κάποια στιγμή και..κουμπάρα (!).. Όμως... όταν ένας φίλος σου, που υπήρξε κάποτε τόσο στενός, 6 χρόνια στο ίδιο θρανίο, έρχεται για λίγες μόνο μέρες, πιστεύω μπορεί να βρεθεί μια μικρούυυλα γωνίτσα στο τόσο (...) φορτωμένο πρόγραμμά σου.

Τα παράπονά μου απο αυτή την παλιά φιλενάδα ήταν αρκετά, για να μην πω ότι κάποια δεν τα έχω ξεπεράσει πλήρως.. Και ξαφνικά, έρχεται να μας επισκεφθεί, ας όψεται δηλαδή το συνέδριο στο οποίο είναι ομιλήτρια.. Αναρωτιέμαι λοιπόν: είμαι εγώ υπερβολική και κολλημένο μυαλό που δεν μπορώ να συμμεριστώ τη "χαρά" της που θα μας δει;; Τι θα'πρεπε, να αρχίσω τα yupiiii και τα "μου'λειψες" ώστε να μην απογοητεύσω τα "γνήσια" συναισθήματά της, που εντελώς τυχαία τις λίγες μέρες που γυρνάω στον τόπο καταγωγής μου εξαφανίζονται;

Αποφάσισα απλά να περάσω καλά τις λίγες μέρες που θα'ρθει.. Θα πούμε τα νέα μας, θα χαζολογίσουμε λίγο και αυτό. Μέσα μου ξέρω πια πολύ καλά ότι για να είναι κάποιος άνθρωπος στη ζωή σου πρέπει το ενδιαφέρον και η προσπάθεια να είναι αμοιβαία, και στην προκειμένη δεν ήταν.

Κάποια πράγματα απλά δεν έχουν διάρκεια και σιγά σιγά το συνειδητοποιώ...

Κυριακή 25 Απριλίου 2010

DOUBLE ρε!!!!!!

Δεν θα μπορούσα παρά να αφιερώσω αυτή την ανάρτηση στην ομαδάρα που μας έκανε περήφανους εις διπλούν, για να μην αναφερθώ στο volley..

Παιχνίδι φοβερό που παρακολουθήσαμε με κομμένη την ανάσα, αμέτρητες φάσεις, πιέσεις κι απ΄τις 2 πλευρές, μέχρι ο Leto έκανε το μεγάλο "μπαμ"!!! Μούδιασε ο Αρούλης και μέτα απο που να ξαναξεκινήσει, πως να ξαναοργανωθεί..

Μια στο τόσο βγαίνει και μένα απο μέσα μου ο οπαδός! Όταν παρακολουθώ παιχνίδια τόσο σημαντικά όσο ο Τελικός Κυπέλλου 2010, γίνομαι ένα με την πράσινη λαοθάλασσα, πανηγυρίζω, βρίζω καμιά φορά (ντροπήηηη), αλλά γενικά απολαμβάνω το καλό ποδόσφαιρο, πράγμα το οποίο πολλές φορές καταστρέφεται απο άστοχους τραμπουκισμούς και φανατισμούς χωρίς όρια που φτάνουν σε σημείο επικινδυνότητας.. Όπως και να'χει, η Παναθηναϊκάρα μας είχε συγκινήσει, μας συγκινεί και θα μας συγκινεί για μια ζωή με τις επιτυχίες της..!!!

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ Δ Ε Ν ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ!!

Καλή επιστροφή στους 23.000 "εκδρομείς"
, όπως είπε κι ένας φίλος μου! :)

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

Εσύ "εκεί"...

Τα λόγια στερεύουν σε στιγμές σαν κι αυτές..

Με τους Πυξ Λαξ είναι συνδεδεμένα όλα τα χρόνια της εφηβείας μου.. Με τα τραγούδια τους μεγάλωσα..
Ο θάνατος του Μάνου Ξυδούς είναι τέλος εποχής για το χώρο της ελληνικής μουσικής.. Η φωνή του ταξίδεψε και θα ταξιδεύει για πάντα τις ψυχές μας.. Το στίγμα που η μοναδική χροιά του έχει αφήσει σε αμέτρητες προσωπικές στιγμές του καθενός μας θα μείνει ανεξίτηλο, σαν soundtrack της ζωής μας..

"Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο" και ο Μάνος ήταν και θα είναι μια μεγάλη και πάντα διαχρονική αγάπη...
"Ένα σωσίβιο είναι η ζωή που ξεφουσκώνει αργά" και το μόνο που μου μένει να του πω είναι "..τα ξεναλέμε", όπως ο ίδιος τραγουδάει σε ένα απο τα τελευταία του τραγούδια..

Καλό σου ταξίδι.....

Σάββατο 10 Απριλίου 2010

Sweet nostalgia..

Ακόμα προσπαθώ να συνέλθω απο το πασχαλινό φαγοπότι γι'αυτό καθυστέρησα να γράψω για τις διακοπούλες μου.. Ok, i'm just kidding.. Απλά ήταν τόοοοσο όμορφα που πραγματικά μου στοίχισε που ήταν μόνο 3 μερούλες..


Καταρχάς στο σπίτι της γιαγιάς.. Με μια λέξη: Κοινόβιο!!!! 10 άτομα ήμασταν! Ευτυχώς υπήρχε μέρος για όλους, αλλά ο πανικός που επικρατούσε δεν υπήρχε! Με την καλή έννοια φυσικά! Μου είχε λείψει τόσο πολύ όλο αυτό... Γιαγιά να γυροφέρνει πάνω κάτω μήπως χρειαζόμαστε κάτι, παππούς σε μια γωνίτσα να γκρινιάζει για κάποιο πονάκι πάλι, μαμά και θεία στην κουζίνα, να τρέχουν για να μας ετοιμάσουν πρωινό/μεσημεριανό/βραδινό/γλυκό/φρουτάκια κλπ.. Μπαμπάς με θείο να ετοιμάζουν το αρνί με τις ώρες.. Αδερφός να χαζεύει στην tv και εγώ με τις μικρούλες να λιώνουμε στο trivial (το ομολογώ ότι "εκλεψα" λιγάκι μιας και συμφώνησα να παίζω με τις πανεύκολες καρτούλες και γω.. χιχι!).. Τόσο ζεστή ατμόσφαιρα! Αυτό που απόλαυσα περισσότερο το φετινό Πάσχα!..

Όσον αφορά για το easter spirit.. ε μια εκκλησία την χτυπήσαμε βρε αδερφέ! Έτσι για το καλό! Μια φορά το χρόνο πραγματικά χαίρομαι και γω να πηγαίνω! Μεγάλη Παρασκευή, Επιτάφιος.. Περπάτησα με τις ξαδερφούλες 10 (!) ολόκληρα λεπτά μαζί με τον όχλο, να πούμε και μεις ότι τον συνοδέψαμε! Ανάσταση.. κλασικά.. 5 λεπτά πριν το Χριστός Ανέστη, είπαμε τα χρόνια πολλά. τσουγκρίσαμε και 2-3 αυγά που κινδύνευσαν να σπάσουν μες τις τσέπες μας, κοντέψαμε για άλλη μια χρονιά να χάσουμε χέρι/πόδι απο τα βαρελώτα, και 12:15 είχαμε ήδη επιστρέψει σπίτι, καθώς η μαγειρίτσα μας καλούσε.. Cooome..coooooooooooooome....... Όσο για την Κυριακή του Πάσχα, τα λόγια περισσεύουν.. είχα χρόνια να περάσω τόσο καλά! Καταπληκτικό φαϊ, πολύ όρεξη για χορό, απο καλαματιανούς και συρτούς, χασαποσέρβικα και ζεμπέκικα μέχρι βάλς και τανγκό που χόρεψαν γιαγιά και παππούς με τη συνοδία live ακορντεόν και μια αξιοσέβαστη ποσότητα δακρύων νοσταλγίας...

Και φυσικά τα φιλαράκια απο το χωριό!! Μεγάλη Παρασκευή και Σάββατο, το καθιερωμένο "ραντεβού" μετά την εκκλησία στο club της περιοχής, για ποτάκι και γέλια μέχρι το πρωί! Άτομα που είχα χρόνια να δω, πόσες αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας ξύπνησαν! Όμορφα χρόνια, ξένοιαστα.. Είναι φορές που εύχομαι να είχα ένα ραβδάκι κι έτσι μαγικά να γυρούσα πίσω, σε εκείνα τα χρόνια.. που όλη η παρέα ήμασταν τόσο δεμένοι, που κλαίγαμε όταν φεύγαμε απο το χωριό και μετρούσαμε τις μέρες μέχρι το καλοκαίρι που θα ξανασμίξουμε όλοι.... Οι αναμνήσεις υπάρχουν για να αναζωπυρώνονται και μεις δώσαμε την υπόσχεση η επόμενη συνάντηση να μην αργήσει όσο η φετινή...

Ένα είναι το σίγουρο, το Πάσχα στο χωριό είναι αναντικατάστατο και δεν θα το άλλαζα για κανένα κοσμικό προορισμό, ever!!!