Όταν ο αυθορμητισμός απειλείται απο τη ριμάδα λογική..

Και να'μαι εδώ πάλι, μήνες μετά την τελευταία μου ανάρτηση.. Αλλαγές, αλλαγές, αλλαγές στη ζωή μου ξανά.. Και πάλι εγώ να καλούμαι να προσαρμοστώ..

Λήξη της σύμβασης και ξανά μανά στο λούκι του ψαξίματος.. Άγχος, αβεβαιότητα. Πάλι. Πες μου τώρα εσύ που να βρω χρόνο και κυρίως όρεξη να ασχοληθώ με το blog, όταν η internetική δραστηριότητά μου περιορίζεται ως επι το πλείστον στο alfavita.gr και στο skywalker.gr (άντε και λίγο στο facebook, να ξελαμπικάρω (?) λίγο η γυναίκα).

Ξέερω ξέρω ξέρω.. γκρινιάζω λες και δεν τα ζούνε αυτά άλλοι ..χιλιάδες να πω; εκατομμύρια να πω;.. νέοι σε όλη την Ελλάδα - και μη. Άλλα έτσι είναι, ο καθένας τα ζει απο την δική του πλευρά. Και στην τελική γι'αυτό υπάρχει αυτό το blog εδώ, οπότε θα λέω ό,τι θέλω για να ξεσπάω, ντάξει;; Ωωωω...

Ε πραγματικά σου λέω αυτό που μου τη βαράει πιο πολύ είναι ότι χάνεται ο αυθορμητισμός εμάς των νέων σιγά σιγά στη σκατοκατάσταση που ζούμε. Πού χώρος να ανασάνουμε, να κάνουμε ελεύθερες επιλογές, να δημιουργήσουμε, να αναλάβουμε πρωτοβουλίες, να πειραματιστούμε, να τα κάνουμε χάλια και να πάμε τελικά σε ένα άλλο "δρομάκι" που το γουστάρουμε πιο πολύ; Οι επιλογές πλέον σχετικά με το πως θα χτίσουμε τη ζωή μας είναι μετρημένες στα δάχτυλα. Εκπτώσεις κάνουμε πια σε όνειρα, επιθυμίες, στα πάντα! Τι να σχεδιάσω εγώ στα 27 μου όταν, ενώ έχω εφόδια και ολη την καλή διάθεση, δεν έχω το χώρο, το πλαίσιο όπου θα μπορώ να κάνω πραγματικότητα όλα αυτά που ζωγράφιζα στο νού μου με χρωματιστούς μαρκαδόρους όταν ήμουν μικρούλα, όταν πήγαινα σχολείο, όταν διάλεξα τη σχολή που θέλω, όταν αποφοίτησα και ήμουν έτοιμη να ανοίξω τα φτερά μου;..

Πλέον πάνω απ'όλα μπαίνει η "λογική". Η ηλίθια λογική που σου επιβάλει μια κατάσταση στην οποία σε έχουνε ρίξει κάποιοι άλλοι, χωρίς να φταίς, χωρίς να το άξιζες. Θα βρεις σου λέει ο άλλος μια δουλίτσα, ό,τι μα ό,τι και να'ναι. Χέσε τα πτυχία και τις χαρτούρες που τόσα χρόνια φτύνεις αίμα για να μαζέψεις. Να λες και ευχαριστώ που κάτι βρήκες, να βγάζεις κανα φράγκο ρε παιδί μου. Μετά.. τι να σου πω.. θες οικογένεια; Αμ πολλά θες. Που να μεγαλώσεις παιδί καλό μου όταν εσένα ακόμα σε χαρτζιλικώνει η μαμά κι ο μπαμπάς; Άντε, το πολύ πολύ παντρέψου χωρίς πολλά πολλά γλέντια και άλλα έξοδα, κάνε και κανά παιδάκι - ένα όμως, γιατί που λεφτά για δεύτερο, και βάλε στόχο της ζωής σου να βγάλεις αξιοπρεπώς και τη σημερινή μέρα.

Ετσι τη βλέπω που λέτε εγώ την κατάσταση. Ίσως με πείτε τέρμα πεσιμίστρια, ίσως με πείτε καταστροφολόγα, αλλά πολύ μα πάαρα πολύ φοβάμαι ότι τα χειρότερα δεν τα'δαμε. Και σκέφτομαι τώρα εγώ, γιατί να αφήσω τη ζωή μου να καταστραφεί, γιατί να μείνω σε μια κατάσταση όπου συμβιβάζομαι με ψίχουλα, όπου θα φιλάω κατουρημένες ποδιές, χωρίς κανενός είδους ποιότητα ζωής, αν έχω μια πιθανότητα να ζήσω καλύτερα κάπου αλλού;

Κάθε μέρα σκέφτομαι και κάτι άλλο, κάθε μέρα κάνω ένα άλλο πιθανό σενάριο, άλλο πλάνο.. Που θα καταλήξει όλο αυτό δεν ξέρω. Δεν είμαι όμως διατεθειμμένη να επαναπαυτώ και να πω "έτσι είναι η κατάσταση, το δέχομαι και ζω όπως οι άλλοι μου "επιτρέπουν" πια να ζω". Η ζωή είναι οι επιλογές μας, γι'αυτό αν έχω έστω και μια ευκαιρία να την κάνω καλύτερη, δεν θα την αφήσω να φύγει.

Αυτά, μέχρι αύριο το πρωί, που ίσως πάλι να'χω αλλάξει γνώμη.

Ξέρεις τι είναι βία;

«Βία είναι να ξυπνάς από το χάραμα, να δουλεύεις 10 με 12 ώρες για 700 ευρώ και να μην τολμάς να πεις κουβέντα γιατί ξέρεις ότι 100 βιογραφικά περιμένουν στο γραφείο του αφεντικού σου»

«Βία είναι να είσαι άνεργος, να ψάχνεις ένα χρόνο για δουλειά και να μην σε προσλαμβάνει κανείς γιατί είσαι πάνω από τα σαράντα»

«Βία είναι να λες στα παιδιά σου ότι δεν τα πας στην θάλασσα γιατί η βενζίνη άγγιξε το 1.75 και πρέπει να κάνεις περικοπές»

«Βία είναι κλείνεις ραντεβού στο ΙΚΑ για μετά από δύο μήνες και όταν πηγαίνεις ο γιατρός να είναι απών»

«Βία είναι να μην τολμάς να γυρίσεις μόνος στο σπίτι μετά τις 9»

«Βία είναι να είσαι 18 χρονών, να έχεις υποστεί του κόσμου τις μεταρρυθμίσεις, να έχεις φτύσει αίμα για να μπεις σε μια σχολή και να βγαίνεις και άνεργος και αμόρφωτος»

«Βία είναι να στέκεσαι 5 ώρες στην ουρά στην εφορία για να πληρώσεις, να έχεις ανεβοκατέβει σε 3 ορόφους και τέλος ο υπάλληλος να δηλώνει αναρμόδιος»

«Βία είναι να παρακολουθείς τα σκάνδαλα να περνούν από μπροστά σου σαν παραμύθι, να κουκουλώνονται από όλους, να μην μπαίνει κανείς φυλακή και να τελειώνουν με ένα ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα»

«Βία είναι να πληρώνεις 1.40 ενώ περιμένεις μια ώρα ένα λεωφορείο που όταν φτάνει χωράς μόνο στα πόδια του οδηγού»

«Βία είναι να σε παίρνουν 20 τηλέφωνα την μέρα από εισπρακτικές εταιρίες επειδή καθυστέρησες την δόση του στεγαστικού»

«Βία είναι να κόβεις τα παιδιά από το φροντιστήριο γιατί δεν φτάνουν τα λεφτά ενώ έχεις ήδη πληρώσει για δωρεάν παιδεία»

«Βία είναι να βλέπεις τους πολιτικούς σου να τσακώνονται με μόνο γνώμονα τα ποσοστά του κόμματος τους ενώ εσύ αγωνιάς για το μέλλον των παιδιών σου»

«Βία είναι ενώ σου ζητούν να πληρώσεις επίδομα αλληλεγγύης να διαβάζεις ότι οι εφορίες έχουν να κάνουν ελέγχους και να εισπράξουν από το 1995»

«Βία είναι να είσαι 45 χρονών, να δουλεύεις και να πληρώνεις μια ζωή και να καταντήσεις να ζεις από την σύνταξη των γονιών»

«Βία είναι το παραμύθιασμα από τα μέσα ενημέρωσης που συγκαλύπτουν ή αποκαλύπτουν ανάλογα με τα deal που γίνονται κάτω από το τραπέζι και τις επιχορηγήσεις»

«Βία είναι να σε ληστεύουν για τρίτη φορά και το όργανο της τάξεως να σου λέει μην ελπίζεται πολλά, αφού δεν ήσασταν μέσα πάλι καλά να λέτε»

«Βία είναι να σου στερούν το δικαίωμα της διαμαρτυρίας, να τρως τόνους τα χημικά και να σε αναγκάζουν σε σιωπή παρακρατικοί, αντιεξουσιαστές, χρυσαυγίτες, πληρωμένοι ή προστατευόμενοι από όπου και αν προέρχονται»

«Βία είναι να πληρώνεις 3 ευρώ διόδια για να διανύσεις μια απόσταση 100 χιλ και ταυτόχρονα να κάνεις τάμα στον Άγιο Χριστόφορο να φθάσεις ζωντανός»

«Βία είναι να βλέπεις όσους εμπλέκονται σε σκάνδαλα πάσης φύσεως να κυκλοφορούν ελεύθεροι, να παρουσιάζονται στην δικαιοσύνη όποτε θέλουν και αν τελικά παραπεμφθούν να συνεχίζουν το έργο τους μέσα από την φυλακή»

«Βία είναι να ακούς τον Πρωθυπουργό και τους βουλευτές να ανησυχούν για την βία μόνο όταν αγγίζει το δικό τους σπίτι και να ανακοινώνει επιτροπές στις οποίες ο κάθε βουλευτής θα πληρώνεται με 245 ευρώ για να παραβρεθεί στην συζήτηση»

Έλληνες αγανακτισμένοι

Άνγκελα, Άνγκελα, Άνγκελα παντού..

..και τα λεφτά στην Άνγκελα, του ελληνικού λαού.

Αλλά εμείς, που να ξυπνήσουμε.. Αρκούμαστε να "επαναστατούμε" με μαζικά like στα βιντεάκια των Anonymous.. Που μια χαρά τα λένε δηλαδή τα παιδιά, αλλά εμείς που να πάρουμε χαμπάρι! Μας έχουν πιάσει και τα κρύα τώρα, και ο καναπές έχει γίνει προέκταση του κώλου μας..

Κάααατσε να ανοίξει πρώτα ο καιρός, να μπει η άνοιξη, να βγει λιγάκι ήλιος, να περάσουμε και μια βόλτα απο τις πλατείες των "Αγανακτισμένων", λίγο πριν το απογευματινό μας καφεδάκι.. Να το παίξουμε λίγο "αντίσταση" και μεις. Να βγάλουμε και καμιά φωτογραφία για το φέισμπουκ..

Γιατί και οι Αγανακτισμένοι μόνο όταν σφίξουν οι ζέστες αγανακτούν απ'ότι φαίνεται.. Τώρα που έχουνε σφίξει τα λουριά ποιός βγαίνει στους δρόμους; Δύσκολη καιροί για ..επαναστάτες! Κίνδυνος πουντιάσματος!

Όπως πάμε όμως εμείς, μας βλέπω να την "αρπάζουμε" για τα καλά.. Και απο αλλού! Όχι απο κει που το περιμέναμε...

Αγαπητοί Locomondo, κάτι κάνετε λάθος.

Ναι... Εμμμ.. Εσείς κύριοι Λοκομόντοι μου που τραγουδάτε αυτό το τραγουδάκι με τόση χαρά, με τα καπελίνια και τις μπαντάνες σας δίπλα στη θάλασσα διαφημίζοντας τη ζεστασιά και τη λιακάδα της Ελλαδίτσας μας, βγήκατε για μια στιγμή εξώ απο το τσαντίρι σας να πάρετε μια τζούρα ψοφόκρυο να συνέλθετε;;

Η θερμοκρασία βαράει αλύπητα, αφήνοντας πίσω θύματα κρυολογημάτων - συμπεριλαμβανομένης εμού, να χτυπάνε στον τοίχο το κεφάλι τους κάθε φορά που ακούν το πιο άκυρο τραγούδι της σαιζόν, που παρεπιπτόντως αυτές τις μέρες έχει την τιμητική του: το ακούω παντούυυυυυυ! Γκρρρρρ....

Χουχούλιασμα και σπιτάκι - με τζάκι στο ιδανικότερο των σεναρίων - αυτές τις μέρες.. Κι αφήστε τα βολταρίσματα για αργότερα.. Σας το λέω εγώ, η παθούσα! Που έχω φέτος σιχαθεί να κυκλοφορώ με must αξεσουάρ: μυξομάντυλα και Halls... Enough is enough!!

Περαστικά σε όλο τον αρρωστόκοσμο της blogόσφαιρας και μη!! Μέχρι τότε κουκούλωμα, σουπίτσες και - προαιρετικά πάντα - μανούλα στο σπίτι. Δεν έβλαψε ποτέ κανέναν στις δύσκολες αυτές ώρες! ;)

xxx

The biatch!

Υπάρχει τουλάχιστον μια σε κάθε εργασιακό χώρο, με προτίμηση το δημόσιο που τραβάει σαν τις μύγες τη φάρα της. Αποτελεί τον κανόνα, όχι την εξαίρεση.

Προφίλ: Ηλικία γύρω στα 50. Τουλάχιστον 30 χρόνια σ'αυτή τη θέση. Πόστο όχι ιδιαίτερα σημαντικό, η εξουσία της όμως μεγάλη λόγω της εμπειρίας της και των χρόνων που έχει φτύσει αίμα, δάκρυα κι ιδρώτα σ'αυτή την καρέκλα. Κυβερνάει όλους τους μικρούς και άπειρους δημοσιοϋπαλληλάκους, που δειλά δειλά ξεκινάνε την καριέρα τους.

Η δικαιοδοσία της όρια δεν γνωρίζει. Ποιός είσαι εσύ μικρό σκουλικάκι που σκέφτηκες να πάρεις άδεια χωρίς πρώτα να την ρωτήσεις; Μα πως στο καλό διανοήθηκες να φύγεις 10 λεπτά πιο νωρίς χωρίς να χτυπήσεις πρώτα την πόρτα της αυτού μεγαλειότης για να θέσεις το αίτημά σους; Μέγα λάθος!

Έσφαλα κύριοι και θα απολογηθώ δημόσια για αυτό. ΑΝΤΙΜΙΛΗΣΑ στην υπερδύναμη της δουλειάς. Σήκωσα κεφάλι και αμφισβήτησα με τη συμπεριφορά μου το κύρος και την υπεροχή της. Καλά να πάθω λοιπόν..

Η τιμωρία μου αναμενόμενη: το πυρ το εξώτερον! Η αφεντιά της απαξιεί να μου ρίξει πλέον έστω κι ένα βλέμμα. Το "καλημέρα" της ήταν ένα προνόμιο που δικαίως μου αφαιρέθηκε γιατί δεν έχωσα τη γλώσσα στο μυαλό μου πριν μιλήσω. Γιατί είχα το θράσσος να κοιτάξω τη δουλειά μου, απο το να εφευρίσκω καθημερινά έξυπνους τρόπους να τρέφω και να συντηρώ το "εγώ" της μανδάμ..

Ντροπή και αίσχος αγαπητοί μου.. Εύχομαι να μάθετε απο τα λάθη μου και ποτέ μα ποτέ κανείς σας να μην υπερασπιστεί τον εαυτό του, τη μόρφωσή του και τη θέση του μπροστά στον "δεινόσαυρο" της δουλειάς σας. Αυτή πάντα ξέρει και θα ξέρει κάτι παραπάνω απο σας, όχι γιατί έχει σπουδάσει κάτι, αλλά γιατί αυτή είναι εκεί μέσα πιο πολλά χρόνια απο όσα κεράκια έχετε σβήσει εσείς.

Συμπέρασμα; Σεβασμός στα μεγαθήρια και φερμουάρ στο στοματάκι, ανόητε νεαρέ επαγγελματία, που τολμάς να ζητήσεις και σεβασμό για τη δουλειά σου...! Ουστ!

Μεθεόρτια.. aka "μαζεύοντας τα κομμάτια μου"..

Άιντε πάλι απο την αρχή.. Για πότε ήρθαν κι έφυγαν οι γιορτές, χαμπάρι δεν πήρα.. Είναι που λένε αν περνάς καλά...

Μήνες το περίμενα αυτό το 10ήμερο.. αδειούλα, όμορφες στιγμές, παρέες.. Το σχεδίαζα, έπαιρνα δύναμη για να την παλέψω μέχρι τότε.. "Η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να'ρθει" λέει το τραγούδι και για άλλη μια φορά το συνειδητοποιώ εις το έπακρον.. Έρχονται οι μέρες που τόσο θες να φτάσουν και μετά τσουυυυπ.. κυλάνε σαν το νεράκι!

Δεν παραπονιέμαι.. οι γιορτές αυτές τα είχανε όλα! Αλλά να.. είναι που εμείς οι άνθρωποι είμαστε και πλεονέκτες. Θέλουμε πάντα περισσότερα, κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα... Ποτέ δεν αρκούμαστε να ζούμε τη στιγμή.. Ήδη στις 5 μέρες άρχισα να στεναχωριέμαι προκαταβολικά για το τι θα γίνει όταν τελειώσουν.. Classic me! Πφφφ..

Για να μην τα πολυλογώ, έφαγα μεγάλη ξενέρα την Κυριακή που επέστρεψα πίσω.. Παλεύω να μπω σε ένα πρόγραμμα, αλλά ακόμα "θρηνώ" το τέλος των διακοπών.. Για να μη μιλήσω για το χριστογεννιάτικο δέντρο που αρνούμαι πεισματικά να ξεστολίσω.. Δε θέλω ρε αδερφέ, πως το λένε! Μου επιβάλει κανείς να χαλάσω αυτό τον όμορφο στολισμό επειδή τέλειωσαν οι γιορτές; Δικαιωμά μου, ωχού! Εγώ θα το'χω και θα το χαίρομαι όσο θέλω!

Τι θα'χω τώρα εγώ να περιμένω; Πρώτη μέρα στη δουλειά και έψαχνα μανιωδώς να βρω την επόμενη αργία.. Τζίφος! Καθαρή Δευτέρα, δε βλέπω άσπρη μέρα μέχρι 27 Φεβρουαρίου..

Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι δεν είμαι η μόνη σ'αυτό το καταθλιπτικό mood.. Με όποιον το συζητάω, περνάει μια απο τα ίδια. Ε όσο να'ναι λιγουλάκι κουράγιο σου δίνει κι αυτό..

Η περίοδος μετά το τέλος των γιορτών φέρνει μια τάση για στεναχώρια, κακή διάθεση και μελαγχολία, αποτέλεσμα της ανάγκης μας για αναπροσαρμογή στην καθημερινότητα. Όσο όμως επιτρέπουμε στον εαυτό μας να "αφήνεται" σ'αυτό το συναίσθημα, δεν βοηθάμε την κατάσταση.. Υπάρχουν μερικά tips για να περάσουμε αυτή την περίοδο λίιιγο πιο ήπια και να μπορέσουμε να την νικήσουμε, ώστε να επιστρέψουμε στη ρουτίνα διώχνοντας τον γκρινιάρη απο μέσα μας!

1.Ας δώσουμε περιθώριο στον εαυτό μας!

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε όταν επιστρέφουμε στη ρουτίνα μετά από γιορτές και διακοπές ότι δεν είμαστε ρομπότ! Δεν πρέπει να νιώθουμε ενοχές! Αναπόφευκτα θα είναι δύσκολο τα πράγματα να γίνονται με τους ίδιους ρυθμούς όπως πριν και στην εντέλεια, αφού δυστυχώς ή ευτυχώς μας λείπει το μαγικό κουμπάκι που το πατάς και όλα μπαίνουν σε ρυθμό σε μια στιγμή. Ας ξεκινήσουμε προσπαθώντας να αποδεχτούμε την κατάσταση και να κατανοήσουμε ότι για λίγο ακόμα θα αισθανόμαστε περίεργα κι ότι δεν μπορούν ξαφνικά όλα να είναι νορμάλ επειδή το λέει το ημερολόγιο. Ας δώσουμε ένα περιθώριο λίγων ημερών στον εαυτό μας χωρίς να αφήσουμε το γεγονός ότι δεν αισθανόμαστε ακόμη έτοιμοι να μπούμε στη ρουτίνα, να μας αγχώσει.

2.Βάζουμε ένα πρόγραμμα στη δουλειά μας!

Αν βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά, δεν επιτρέπουμε στον όγκο της δουλειάς μας να μας φανεί χάος.. οργανωνόμαστε προσεκτικά και κάνουμε ένα πλάνο. Αυτό δεν χρειάζεται να εφαρμοστεί μόνο σε θέματα δουλειάς. Το πλάνο να περιλαμβάνει και το πότε θα πάμε ξανά gym, πότε θα δούμε τους φίλους μας κ.ο.κ.

3.Ας κανακέψουμε λιγάκι τον εαυτό μας!

Δεν πρεπει να περιμένουμε μόνο απο τους άλλους να μας το κάνουν.. μπορούμε μια χαρά και μόνοι μας! Περνάμε ώωωρες ολόκληρες φροντίζοντας το σπίτι, τους φίλους μας, προετοιμάζοντας τη δουλειά μας - now it's OUR turn, hell yeah!! Ας σκεφτούμε τι είναι αυτό που μπορεί να μας ευχαριστήσει μέσα στη «μαυρίλα» των τελευταίων ημερών και ας το κάνουμε πραγματικότητα, χωρίς φόβο και ενοχές! Είτε αυτό έχει να κάνει με λίγη παραπάνω Lacta απο αυτό που συνήθως μας επιτρέπουμε, είτε μια εκδρομούλα έστω και ημερήσια κάπου διαφορετικά, είτε με ένα μαραθώνιο ταινιών ένα ολόκληρο απόγευμα!

4.Πρέπει να το πάρουμε απόφαση και να βροντοφωνάξουμε: Αντίο καναπέ! Αρκετά με χάρηκες τόσες μέρες!

Gym. Κάτι μας θυμίζει, αλλά δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε ακριβώς τι.. Κι όμως.. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα "ξεσπάσματα" στο gym βοηθούν στην εκτόνωση και μας απελευθερώνουν, αυξάνοντας την παραγωγή ενδορφινών κι έτσι αισθανόμαστε ακόμα καλύτερα. Εναλλακτικά, για αυτούς που μισούν να τρέχουν μισάωρα ολόκληρα στους διαδρόμους σαν τα χάμστερ, υπάρχουν κι άλλοι τρόποι.. yoga, περπάτημα, χορός.. όπως και να'χει, κούνα λίγο το κορμί σου ρε παιδί μου! Αναζωογονεί και σε κρατάει σε φόρμα..!

5. Ας μην υποτιμάμε και την επαγγελματική βοήθεια..

Όλα τα παραπάνω μπορούν να βοηθήσουν ανθρώπους που αισθάνονται μελαγχολία, αλλά δεν αποτελούν κάποια σοβαρή περίπτωση που χρήζει επαγγελματικής βοήθειας. Σε περίπτωση που αυτό που αισθανόμαστε είναι κάτι περισσότερο και πιο βαρύ από μια απλή μεθεόρτια μελαγχολία, τότε ίσως θα πρέπει να ζητήσουμε τη βοήθεια ειδικού. Συζήτηση με άτομα που εμπιστευόμαστε μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη.. ίσως αυτοί εντοπίσουν με πιο αντικειμενικό μάτι κατα πόσο έχουμε χάσει τον έλεγχο και χρειαζόμαστε περεταίρω βοήθεια. Αν έχουμε προβλήματα στον ύπνο, αν χάνουμε βάρος χωρίς να προσπαθούμε, αν αισθανόμαστε αρνητικά για τον εαυτό μας και θέλουμε να βλάψουμε ή εμάς ή τους γύρω μας, τότε το επόμενό βήμα πρέπει να είναι η επίσκεψή σε ειδικό, ο οποίος θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε αυτή τη δύσκολη φάση της ζωής μας.

Χάπι Νιού Γίαρ!

Αϊντε να δούμε τι θα μας φέρεις και συ..

Υγεία - το πρώτο και σημαντικότερο. Το 2011 μας ζόρισε λιγάκι στον τομέα αυτό, φέτος περιμένω απο σένα να μας έχεις όλους γερούς, δεν ξέρω τι θα κάνεις, αλλά θέλω να μου το υποσχεθείς..

Αγάπη - όλων των ειδών. Οικογενειακή, με λιγότερα νευράκια.. Ερωτική, που δεν καταλαβαίνει αποστάσεις και εμπόδια.. Φιλική, με πιο συχνές συναντήσεις, γέλια και όμορφες στιγμές..

Χαρά - πολλή σε παρακαλώ 2012 μου, αν δεν σου είναι εξαιρετικά δύσκολο.. Δώσε μας γέλιο, ευτυχία και καλή διάθεση όσο πιο συχνά μπορείς! Πάρε μακριά κακόκεφους και μουτρωμένους ανθρώπους και φέρε δίπλα μας πρόσωπα χαμογελαστά, γεμάτα θετική ενέργεια!

Δουλειά - σταθερή αυτή τη φορά. Ok, το 2011 δεν μας άφησε παραπονεμένους.. Αλλά ρε συ '12, μια σταθερότητα ρε φιλαράκι.. Μην έχουμε το άγχος τι θα μας ξημερώσει πάλι σε λίγους μήνες. Με μισθό ικανοποιητικό, συνθήκες εργασίας ευχάριστες και πολλές ευκαιρίες για έκφραση δημιουργικότητας.

Μμμμμ.. αυτά! Νομίζω ανέφερα τα πιο σημαντικά..

Τώρα αν εσύ 2012 είσαι πια τόοοοσο γενναιόδωρο, εε δε θα πω όχι και σε ένα αμαξάκι, σε ένα ταξιδάκι στο εξωτερικό, σε ένα home cinema για να βλέπω τις ταινιούλες μου.. Όχι δε θα σου'λεγα 2012 μου, αν επέμενες..

ΥΓΕΙΑ ΥΓΕΙΑ ΥΓΕΙΑ όμως δώσε.. όλα τα άλλα θα τα βρούμε βρε!

Άντε και καλώς σε βρήκαμε!

xxx