Sweet nostalgia..

Ακόμα προσπαθώ να συνέλθω απο το πασχαλινό φαγοπότι γι'αυτό καθυστέρησα να γράψω για τις διακοπούλες μου.. Ok, i'm just kidding.. Απλά ήταν τόοοοσο όμορφα που πραγματικά μου στοίχισε που ήταν μόνο 3 μερούλες..


Καταρχάς στο σπίτι της γιαγιάς.. Με μια λέξη: Κοινόβιο!!!! 10 άτομα ήμασταν! Ευτυχώς υπήρχε μέρος για όλους, αλλά ο πανικός που επικρατούσε δεν υπήρχε! Με την καλή έννοια φυσικά! Μου είχε λείψει τόσο πολύ όλο αυτό... Γιαγιά να γυροφέρνει πάνω κάτω μήπως χρειαζόμαστε κάτι, παππούς σε μια γωνίτσα να γκρινιάζει για κάποιο πονάκι πάλι, μαμά και θεία στην κουζίνα, να τρέχουν για να μας ετοιμάσουν πρωινό/μεσημεριανό/βραδινό/γλυκό/φρουτάκια κλπ.. Μπαμπάς με θείο να ετοιμάζουν το αρνί με τις ώρες.. Αδερφός να χαζεύει στην tv και εγώ με τις μικρούλες να λιώνουμε στο trivial (το ομολογώ ότι "εκλεψα" λιγάκι μιας και συμφώνησα να παίζω με τις πανεύκολες καρτούλες και γω.. χιχι!).. Τόσο ζεστή ατμόσφαιρα! Αυτό που απόλαυσα περισσότερο το φετινό Πάσχα!..

Όσον αφορά για το easter spirit.. ε μια εκκλησία την χτυπήσαμε βρε αδερφέ! Έτσι για το καλό! Μια φορά το χρόνο πραγματικά χαίρομαι και γω να πηγαίνω! Μεγάλη Παρασκευή, Επιτάφιος.. Περπάτησα με τις ξαδερφούλες 10 (!) ολόκληρα λεπτά μαζί με τον όχλο, να πούμε και μεις ότι τον συνοδέψαμε! Ανάσταση.. κλασικά.. 5 λεπτά πριν το Χριστός Ανέστη, είπαμε τα χρόνια πολλά. τσουγκρίσαμε και 2-3 αυγά που κινδύνευσαν να σπάσουν μες τις τσέπες μας, κοντέψαμε για άλλη μια χρονιά να χάσουμε χέρι/πόδι απο τα βαρελώτα, και 12:15 είχαμε ήδη επιστρέψει σπίτι, καθώς η μαγειρίτσα μας καλούσε.. Cooome..coooooooooooooome....... Όσο για την Κυριακή του Πάσχα, τα λόγια περισσεύουν.. είχα χρόνια να περάσω τόσο καλά! Καταπληκτικό φαϊ, πολύ όρεξη για χορό, απο καλαματιανούς και συρτούς, χασαποσέρβικα και ζεμπέκικα μέχρι βάλς και τανγκό που χόρεψαν γιαγιά και παππούς με τη συνοδία live ακορντεόν και μια αξιοσέβαστη ποσότητα δακρύων νοσταλγίας...

Και φυσικά τα φιλαράκια απο το χωριό!! Μεγάλη Παρασκευή και Σάββατο, το καθιερωμένο "ραντεβού" μετά την εκκλησία στο club της περιοχής, για ποτάκι και γέλια μέχρι το πρωί! Άτομα που είχα χρόνια να δω, πόσες αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας ξύπνησαν! Όμορφα χρόνια, ξένοιαστα.. Είναι φορές που εύχομαι να είχα ένα ραβδάκι κι έτσι μαγικά να γυρούσα πίσω, σε εκείνα τα χρόνια.. που όλη η παρέα ήμασταν τόσο δεμένοι, που κλαίγαμε όταν φεύγαμε απο το χωριό και μετρούσαμε τις μέρες μέχρι το καλοκαίρι που θα ξανασμίξουμε όλοι.... Οι αναμνήσεις υπάρχουν για να αναζωπυρώνονται και μεις δώσαμε την υπόσχεση η επόμενη συνάντηση να μην αργήσει όσο η φετινή...

Ένα είναι το σίγουρο, το Πάσχα στο χωριό είναι αναντικατάστατο και δεν θα το άλλαζα για κανένα κοσμικό προορισμό, ever!!!