Πιο τραγικός γίνεται;;; Γιατί βρε αγόρι μου....;

Γιορτή των Αγγέλων! Απο τα αγαπημένα μου σαλονικιώτικα events! Αν δεν τα τιμήσω με την παρουσία μου κάθε χρόνο, δεν γίνεται.. δεν θα κλείσει καλά η χρονιά!! Πιο πολύ για το X-mas spirit μωρέ.. Γιατί απο ονόματα... τα τελευταία χρόνια που θυμάμαι, όλο και πιο τραγικά.. Ονιράμα, Ρέμος..κι άλλα τέτοια ..διαμάντια (!) του ελληνικού πενταγράμμου!

Φέτος όμως είχα έναν ακόμα λόγο να παραστώ, ονόματι ΜΙΧΑΛΗΣ!!! Ο Χατζηγιάννης καλέ!! Βέεεεβαια, ολόκληρος σταρ έκανε την τιμή να ανέβει στη συμπρωτεύουσα για να παραστεί στην ταπεινή μας τη γιορτούλα.

Τι ήταν αυτό που άκουσαν όμως τα ωραία ροζ αυτάκια μου;;; Αδυνατούσα να πιστέψω πως η φωνή που κάποτε είχα ερωτευτεί και με ταξίδευε σε μέρη ονειρεμένα και αναμνήσεις μακρινές ήταν η ίδια με αυτή την ηχορύπανση που άκουγα στην πλατεία Αριστοτέλους..! Φωνή τραγικότατη που ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΕΧΤΩ ότι είχε να κάνει με κακή ηχοληψία, όπως πολύ έσπευσαν να σχολιάσουν. Ηλίθιες κραυγούλες σε μια αποτυχημένη προσπάθεια να δώσει ένα rock στυλ στα τραγούδια του.. ΑΠΑΠΑΠΑΠΑ!!!

Ο κατήφορος ξεκίνησε και τελειωμό δεν έχει - κατ'εμε - για τον ωραίο μας Μιχαλη.. Απο ιδιαίτερο προσωπικό στυλ, με μπαλάντες, τραγούδια όμορφα, φωνή αισθησιακή.. που καταλήξαμε;; Σε επανεκτελέση σουποειδών τραγουδιών τύπου Tonight, σε τραγούδια που Μακροπουλίζουν στυλ Μη με κοιτάς μες τα μάτια ..

Αξίζει λοιπόν η θυσία στο βωμό του εμπορικού τραγουδιού; Τι να πούμε τώρα πια και μεις.. Να μας ακούσει ο Μιχαλάκης, μπας και συμμορφωθεί! Για το καλό του το λέμε... Πριν να είναι αργά...