Χωρίς νερό, μπορώ.. χωρίς το ρεύμα, ..όχι!!!!

Πέμπτη βράδυ, γυρνάω απο γυμναστήριο.. Ανάβω όλα τα φώτα, μ'αρέσει όταν το σπίτι έχει φως.. Ανάβω και το πορτατίφ, δίνει μια ζεστασιά στο χώρο.. Ανάβω θερμοσίφωνα, να κάνω μπάνιο.. Ανοίγω το laptop, να ρίξω μια ματιά στο facebook.. Ανάβω τον φούρνο, βάζω λίγα τυροπιτάκια σε ένα ταψί, το στομάχι μου γουργουρίζει.. Ανάβω το αερόθερμο στο μπάνιο, είμαι και κρυουλιάρα, πως να το κάνουμε... Κοιτάω το ρολόι, σε 30 λεπτά έτοιμα τα τυροπιτάκια.. χαμογελάω, προλαβαίνω άνετα και ένα ζεστό απολαυστικό μπανάκι..

Μπαίνω στην μπανιέρα και αφήνομαι... Χαλαρώνω και φεύγει όλη η κούραση της μέρας και το άγχος απο πάνω μου.. Και πάνω εκεί που το κεφαλάκι μου άδειασε επιτέλους απο κάθε αρνητική σκέψη..... ΤΣΟΥΠ!!!! Το απόλυτο σκοτάδι! Σαπούνια στο κεφάλι, νερό που εξακολουθεί να τρέχει και γω πανικόβλητη να προσπαθώ να συνειδητοποίησω τι έχει συμβεί.

Βγαίνω απο το ντούζ, χτυπάω πάνω στο νιπτήρα και ρίχνω μέσα οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτες, καθαριστικά προσώπου και οτιδήποτε άλλο υπήρχε δίπλα στη βρύση.. Κλείνω το καπάκι της τουαλέτας και με δυσκολία σκαρφαλώνω ώστε να καταφέρω να δω απο το φωταγωγό αν υπάρχει φως (και ..ζωή) στο κάτω διαμέρισμα.. Καταστροφή! Η γνωστή κυριούλα μαγείρευε ανέμελη στην κουζίνα της, λουσμένη στο φως, υπο τον ήχο της αφόρητα εκνευριστικής φωνής του άντρα της..

Βγαίνω με δυσκολία έξω απ'το μπάνιο.. Χτυπάω στον απέναντι τοίχο και βρίζοντας προσπαθώ να προσανατολιστώ στο χώρο.. Εντοπίζω το σταθερό τηλέφωνο και ευχαριστώ Θεό και γονείς που σκέφτηκαν να τοποθετήσουμε κι αυτό, εκτός απο το ασύρματο, ακριβώς για τέτοιες ώρες. Για πρώτη φορά ένιωσα τους τυφλούς, προσπαθώντας να σχηματίσω στα μαύρα σκοτάδια έναν αριθμό τηλεφώνου χρησιμοποιώντας ως σημείο αναφοράς την μικρή ανάγλυφη τελίτσα στο νούμερο 5 - που απορώ αν έχει κανείς προσέξει μέχρι τη στιγμή που θα βιώσει τραγικές στιγμές ανάλογες της δικής μου.

Στην άλλη άκρη της γραμμής ακούω τη φωνή του μπαμπά και λυγίζω.. "μπαμπαααά!" (αρχίζει το γνωστό κλαψούρισμα), "σώσε με!!!".. Χωρίς να πάρω ανάσα περιγράφω τι συνέβη.. Ψύχραιμος όπως πάντα ο father, παρέχει οδηγίες προς ναυτιλομένους.. Να ανοίξω τον πίνακα, να ελέγξω τις ασφάλειες.. Ω δυστυχία! Όλες ανεβασμένες! Κάτι άλλο, σοβαρότερο συμβαίνει εδώ και γω πρέπει να φανώ δυνατή και να το αντιμετωπίσω. "Θα αλλάξεις ασφάλεια!", εμπνεύστηκε ο πολυμήχανος πατήρ! Μπορεί είπε να έχει καεί.. Άντε να βρω κανα κερί να ανάψω, ψάχνω αναπτήρα, πουθενά! Τώρα βρήκες ρε bro να κόψεις το κάπνισμα;; Με τα πολλά ανακαλύπτω έναν στη γωνιά με τα κεράκια του δωματίου μου.. Ψάχνω αλαφιασμένη με το κερί στο χέρι σε ένα ντουλάπι για ανταλλακτικό ασφάλειας. Βρίσκω και ξανατηλεφωνό στο "συνεργείο διάσωσης". Ακούω τις οδηγίες προσεκτικά.. "Το μικρό κυκλάκι να μπει στο βιδωτό και το μεγάλο να βιδώσει μέσα στην ασφάλεια"... Βάζω απο δώ, βάζω απο κει, βιδώνω... Ανεβάζω ασφάλεια.... STILL IN THE DARK... α εδώ μιλάμε για προβληματάρα!!!!

Επόμενη στάση, το ρολόι στην είσοδο της οικοδομής! Οδηγίες μπαμπά: "στρίψε το πραματάκι εκείνο δεξιά". Στρίβω και γω η καημένη και ανεβαίνω στον 2ο, προσευχόμενη να τελειώσει εδώ το μαρτύριο μου... Αμ δε!!!

Επιστρατεύεται αδερφός, τηλέφωνο και τον μαζεύω άρον άρον απο πάρτυ έκπληξη φίλου του.. "Να πάρουμε ηλεκτρολόγο 24ώρου"!!..προτείνω χωρίς να έχω άλλη υπομονή.. Τηλέφωνα απο δω, τηλέφωνα απο κει.. Κατα τα άλλα 24ωρη εξυπηρέτηση, στο 7ο όνειρο ο καθείς ανεύθυνος ηλεκτρολογάκος!! Με τα πολλά το σηκώνει ένας, μας τη λέει επειδή έτυχε το σταθερό μας τηλέφωνο να έχει απόκρυψη και, επειδή είχε και πααααααρα πολύ όρεξη να σηκωθεί μες τη νύχτα να φτιάξει τη ζημιά μας, μας ανακοίνωσε και ότι η χρεώση είναι διπλάσια της βραδινές ώρες.. Η τσέπη δεν αντέχει και τηλέφωνο κλείνει.. Αδερφός φεύγει ξανά στο πάρτυ..

Μόνη λοιπόν στα σκοτάδια χωρίς ρεύμα! Χωρίς πιστολάκι για τα μαλλιά μου, χωρία φούρνο για τα τυροπιτάκια μου, χωρίς τηλεόραση για να σκοτώσω την ώρα μου και, το κυριότερο...χωρίς laptop! Υπάρχει ζωή χωρίς ρεύμα;; Πως ζούσανε σ'άλλες εποχές..; Αναλογίζομαι υπο το φως τον κεριών πόσο πια εξαρτημένοι είμαστε απο την τεχνολογία που έχει μπει δυναμικά σε κάθε πλευρά της ζωής μας..

Το βραδάκι πέρασε τελικά με κεριά και διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων.. Δεν μπορώ να πώ, ήταν ένα διαφορετικό βράδυ! Απεξάρτηση απο τα πάντα και λίγες ώρες ήσυχα με τα βιβλία και τις σκέψεις μου..

Το άλλο πρωί τηλεφωνήθηκε νωρίς νωρίς ο ηλεκτρολόγος.. Τι διάγνωση λάβαμε;;; "Η ανταλλακτική ασφάλεια τοποθετήθηκε ανάποδα!!!".. Το μεγάλο κυκλάκι έπρεπε να μπει στο βιδωτό και το μικρό να βιδώθει μέσα στην ασφάλεια..

Όχι, δεν είμαι φυσική ξανθιά....