12o Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

Που ζούσα εγώ τόσα χρόνια οέο;;... Τι έχανα η γυναίκα; Τα μισά χρόνια ζωής του φεστιβάλ (6) διαμένω στη Θεσσαλονίκη και χαμπάρι δεν πήρα! Ευτυχώς φέτος βρέθηκαν οι κατάλληλοι άνθρωποι να μου ανοίξουν τα μάτια και να με σύρουν σε προβολές ντοκιμαντέρ!

Για 12η χρονιά το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης γιόρτασε την απρόβλεπτη, σε διαρκή αναμόρφωση και εγρήγορση, τέχνη του ντοκιμαντέρ. Συνοδοιπόροι του σ’ αυτή τη διαδρομή οι ανήσυχοι θεατές που πληθαίνουν χρόνο με το χρόνο. Πέρυσι περισσότεροι από 40.000 θεατές παρακολούθησαν τη διοργάνωση, γεγονός που αποδεικνύει όχι μόνο το ολοένα και αυξανόμενο ενδιαφέρον για τις ταινίες τεκμηρίωσης, αλλά και την επιτυχία του Φεστιβάλ, που κατάφερε πολύ γρήγορα να καθιερωθεί στη συνείδηση επαγγελματιών και κοινού ως ένα από τα σημαντικότερα του χώρου.

Με αθρόα συμμετοχή ταινιών από όλο τον κόσμο, το 12ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης - Εικόνες του 21ου αιώνα, πρότεινε ένα πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα, ένα κινηματογραφικό ψηφιδωτό με στόχο να κινητοποιήσει, τα ενημερώσει, να συγκινήσει και να ευαισθητοποιεί το κοινό. Συναρπαστικά ντοκιμαντέρ από όλο τον κόσμο, αλλά και παράλληλες δράσεις συνέθεσαν το φετινό πρόγραμμα.

Είχα τη χαρά να παρακολουθήσω 2 ντοκιμαντέρ, εκ διαμέτρου αντίθετα το ένα απο το άλλο, τα οποία κατάφεραν να με κερδίσουν - το καθένα με το δικό του τρόπο.

Νο.1: ZORRO Ο ΓΑΤΟΣ
"Οι περιπέτειες του Ζόρρο, ενός ατίθασου γάτου που ζει στο κέντρο της Αθήνας. Θα γνωρίσουμε τους φίλους, τις φιλενάδες, την οικογένεια και τους αντιζήλους του. Ο Ζόρρο είναι πολύ άτακτος και η ζωή του συχνά κινδυνεύει."
My review: Απολαυστική παρουσίαση της ζωής (βίος και πολιτεία) του κεραμιδόγατου Zorro στα σοκάκια της Αθήνας.. Ξεκαρδιστικά πλάνα, αλλά και σκηνές που σε συγκινούν με την απλότητα, αλλά και το μεγαλείο τους!

Νο.2: ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΜΙΑΣ ΜΑΝΑΣ: ΑΝΤΙΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΑΥΤΙΣΜΟ
"Το πορτρέτο μιας γυναίκας που προσπαθεί απεγνωσμένα να κατανοήσει την ποκύπλοκη ασθένεια που ελέγχει το γιο της. Μια διαδρομή μέσα από διαφορετικές χώρες και πολιτισμούς, όπου κάθε στάση ανοίγει ένα νέο μονοπάτι προς την καρδιά του αυτισμού – και φανερώνει εντυπωσιακά διαφορετικές πτυχές του γιου της γυναίκας όσο εκείνη προχωρά προς το τέλος της αναζήτησής της. Ο αυτισμός είναι μια πάθηση χωρίς γνωστή αιτία ή θεραπεία, αλλά προσβάλλει 1 στα 150 παιδιά. Η ταινία αναλύει ενδελεχώς τον αυτισμό, αντιμετωπίζοντάς τον ως ένα ολοένα διογκούμενο παγκόσμιο ζήτημα."
My review: Απλά speechless.. Η αντιμετώπιση του αυτισμου΄σε Αμερική και Ισλανδία, αντιμετώπιση που φαντάζει διαστημική για τα δεδομένα της Ελλάδας, ήταν ικανή να ανοίξει τα μάτια και να ευαισθητοποιήσει το κοινό στο εύθραυστο θέμα του αυτισμού. Φοβερά πλάνα, φοβερή αφήγηση και ακόμα πιο φοβερή μουσική απο Sigur Rós και Björk. Απλά καταπληκτικό!

Όσοι το χάσατε αυτοί τη χρονιά, stay tuned!
Το 13ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης έρχεται και αξίζει πραγματικά να είμαστε όλοι εκεί!!