Όταν το χαμόγελο σβήνει....

Δεν πάνε 3 μήνες που ξεκίνησα να συμμετέχω εθελοντικά στο πρόγραμμα Δημιουργική Απασχόληση Παιδιών με Νεοπλασματικές Ασθένειες, το οποίο αποτελεί δράση του Χαμόγελου του Παιδιού. Καθημερινά οι εθελοντές μαζί με το προσωπικό του Συλλόγου χαρίζουν ώρες «δημιουργικές» και γεμάτες χαμόγελα στα παιδιά που νοσηλεύονται στις διάφορες παιδιατρικές κλινικές του Νοσοκομείου. Πριν ξεκινήσω να πηγαίνω στο νοσοκομείο, χιλιάδες σκέψεις τριβέλιζαν το μυαλό μου.. Φοβήθηκα τον ευατό μου και τις αντοχές μου - θα μπορέσω να ανταποκριθώ; δεν θα σκέφτομαι συνεχώς το πρόβλημα υγείας των παιδιών; θα μπορέσω να παίζω χαρούμενη ξέροντας ότι η ζωή τους είναι σε κίνδυνο; Η πρώτη κιόλας επίσκεψη στο παιδογκολογικό τμήμα διέψευσε τις ανησυχίες μου. Μετά το πρώτο σοκ που αντιμετώπισα όταν είδα το πρώτο παιδάκι χωρίς μαλλάκια, χαλάρωσα και αφέθηκα στο παιχνίδι με τα παιδιά! Γέλια, παιχνίδια, ζωγραφιές και 2 ώρες γεμάτες χαμόγελα στα παιδικά προσωπάκια, αλλά και στα δικά μας, των εθελοντών. 3 μήνες μετά, συνεχίζω ακάθεκτη στο πρόγραμμα και χαίρομαι όσο τίποτα άλλο για την απόφασή μου να συμμετάσχω στο συγκεκριμένο πρόγραμμα που πραγματικά προσφέρει ουσιαστική στήριξη στα παιδάκια, που ξεφεύγουν για λίγες ώρες απο το καθημερινό λεξιλόγιο του τύπου "χημειοθεραπεία", "σχήμα" κλπ.

Πριν μια βδομάδα όμως ήταν η πρώτη φορά που το χαμόγελο έσβησε απο το πρόσωπό μου.. Που η χαρά σβήστηκε και η σκληρή πραγματικότητα ορθώθηκε μπροστά μου, προκαλώντας με να την κοιτάξω.. "Έφυγε" ένα απο τα παιδάκια... Ένας χαμογελαστός μικρούλης 8 χρονών είναι πια ένα αγγελούδι... Οι προσπάθειες να μείνουμε έξω απο αυτό, να μη δενόμαστε και να μη μας επηρεάζει σε βάθος, φυσικά δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα όταν στιγμές σαν αυτές σου σκίζουν την καρδιά. Ένα παιδάκι που δεν πρόλαβε να ζήσει σχεδόν τίποτα στη ζωή του έφυγε.. Θέλω να πιστεύω όμως ότι έφυγε με πολλή αγάπη απο όλο τον κόσμο, τους γονείς του, τους φίλους του, το προσωπικό του νοσοκομείου και όλων εμάς.. Ο μπαμπάς του μικρού βρήκε την ψυχική δύναμη και επισκέφθηκε σήμερα τα υπόλοιπα παιδάκια που νοσηλεύονται, τους έφερε γαριδάκια και έπαιξε μαζί τους.. Κάτι τέτοιες κινήσεις υποδηλώνουν το μεγαλείο της ψυχής που μπροστά στον ψυχικό πόνο, η επιθυμία για προσφορά βοήθειας και στήριξης γίνεται πιο δυνατή..

Καλό ταξίδι μικρούλη... Μακάρι εκεί όλα να είναι πιο όμορφα και πιο εύκολα για σένα...