Η ωδή μιας απελπισμένης!

Σήμερα θα ρίξω επικίνδυνα το επίπεδο του blog, αλλά δεν μπορώ! Κάπου πρέπει να τα πω η γυναίκα!! Να ξεσπάσω!

Πάω σήμερα το μεσημέρι στο γυμναστήριο και εκεί που έκανα αμέριμνη τους κοιλιακούς μου μπαίνει μέσα Αυτή: Κλασική fit γκόμενα, που το παίζει "εδώ είναι ο φυσικός μου χώρος" και κινείται πέρα δώθε νιώθοντας προφανώς όλα τα βλέμματα στραμμένα πάνω της (πραγματικά και τα πολύ περισσότερα που η ίδια φαντάζεται). Γνώστη κάθε φορά για τις...εμφανίσεις της.. Συνήθως εφαρμοστό λευκό κολάν που διαγράφει τα πάντα και ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ σουτιέν μέσα απο το μπλουζάκι! Την είχαμε μάθει πια την κιουρία!! Αλλά η σημερινή εμφάνιση ξεπέρασε κάθε προηγούμενο!!! Θεόκοντo σορτσάκι άσπρο, όταν λέμε θεόκοντο εννοούμε ΣΚΑΦΤΟ, να αφήνει ελάχιστα στη φαντασία, για τον γαμπρό τίποτα που λέγαν κι οι παλιοί... ΠΟΥ ΠΑΣ ΜΑΡΗ;;;;; Πόσο απελπισμένη είσαι πία;;; Κάποιος καημένος θα σου κάτσει, δεν μπορεί! Δεν λέω, ωραίο σωματάκι έχεις, αλλά αυτό πια ξεπερνάει κάθε όριο! Προσβάλλει την αισθητική μου! Δεν γυμνάζεσαι στο σαλονάκι σου καλή μου! Έχει κόσμο τριγύρω! Και βεβαίως βεβαίως οι διατάσεις πάντα γινονται προτάσσοντας τα οπίσθια προς τους ξελιγομένους εν δυνάμει φουσκωτούς..

Για όσους βιαστούν να πουν ότι μιλάει η ζήλεια, καμία σχέση. Ξέρω ποιά είμαι, μου αρέσει ο εαυτός μου και πάω αποκλειστικά και μόνο για να γυμναστώ. Αλλά ένα τέτοιο θέαμα πρέπει να'σαι τυφλός για να το αγνοήσεις. Αλλά τελικά το συναίσθημα που υπερισχύει μέσα μου είναι αυτό του οίκτου.. Για το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει ένα ανασφαλές άτομο που επιζητά σε κάθε λιγομένο βλέμμα την επιβεβαίωση ότι "ναι! το'χεις κοπέλα μου". Αλλά επίσης κι ένα συναίσθημα ελπίδας... Ότι η κοπέλα θα βρει αυτό που ζητάει επιτέλους, θα την βάλει κάποιος ..κάτω - με συγχωρείτε για την έκφραση - να συνέλθει επιτέλους! Ε μα!

Που και που γίνομαι και γω κατίνα, τι να κάνουμε, αλλά..
.. τα'πα και ξεθύμανα! Ουφ!!