Και επιστημονικώς χαρακτηριζόμενοι: ΨΩΝΑΡΕΣ!!!

Κουράστηκα πια με αυτή την επιφάνεια... Όλα ξεκινάνε και όλα καταλήγουν εκεί.. "Γκόμενες" και "γκόμενοι" να ξοδεύουν το 80% της ζωής τους τελειοποιώντας το έξω, ξεχνώντας να ασχοληθούν έστω και στο έλαχιστο με το μέσα. Μεσημέρι..Κρήνη! Μαλλί στην τρίχα, άψογο μακιγιάζ, ολοστρόγγυλα γυαλιά μυγοειδούς τύπου, lip gloss, γόβα ψηλή - γιατί άν και άνοιξαν το μάτι πριν μισή ώρα, δεν χάνουνε ποτέ το στυλ τους - και φυσικά η γνωστή τσαντούλα Longchamp ανα χειρός..


Δεν το αρνούμαι.. Πολλες φορές έχω υποπέσει - και θα ξαναυποπέσω και γω - στο αμάρτημα του "φαίνεσθαι".. Ναι λοιπόν! Το ομολογώ! Εχω κλείσει και γώ 1 ολόκληρη ώρα μέσα στα Hondos Center ξεχνόντας τον λόγο για τον οποίο αρχικά μπήκα και καταλήγοντας με τη γνωστή άσπρη αξιαγάπητη, μικρούλα, γλυκούλα τσαντουλίτσα του Hondos, γεμάτη γυναικείους θυσαυρούς..

Αλλά ENOUGH πια με αυτή την επιφάνεια!! Ψωνάρες μέχρι αηδίας, που ολοκληρώνονται σαν άνθρωποι μόλις λανσάρουν ένα D&G γυαλί ηλίου, ή το Calvin Klein σώβρακο, προσεκτικά μελετημένο να φαίνεται απο το τζίν, όταν όοοολως τυχαίως σηκωθεί λιγάκι η μπλούζα.. Και τότε.... The centre of the universe!! Όλη η πλάση σε ακτίνα 25 χμ. "προσκυνάει το είδωλο", κλέβοντας ατάκα απο παλιά αγαπημένη τηλεοπτική σειρά..

Που οφείλεται όμως αυτός ο ναρκισσισμός; Γιατί αποκτάει τόση αξία πια ένα Burberry παλτό;.. Μήπως υπάρχε μια βαθύτερη, σοβαρότερη αιτία;;

Προτού αρχίσουμε να κράζουμε λοιπόν το κάθε ψωνάκι που διπλοπάρκαρε την porsche του μπαμπά έξω απο το Volar και βγήκε αργά αργά με ύφος γ***ω και δέρνω, σε σκηνικό που απαιτεί μουσική επένδυση τύπου "i'm too sexy for my loooove", για να δούμε και την άλλη πλευρά του φαινομένου... Η επιστήμη της ψυχολογίας έχει το λόγο.

Οι παρακάτω πληροφορίες "ξεθάφτηκαν" απο άρθρο της ιστοσελίδας E-Psychology (http://e-psychology.gr/)...

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο Νάρκισσος ήταν ένας νεαρός ο οποίος περνούσε ώρες ή και μέρες ολόκληρες κάνοντας τίποτα άλλο πέρα από το να θαυμάζει την ομορφιά του στο ποτάμι. Αλλά δυστυχώς αυτό του το πάθος του κόστισε την ίδια του τη ζωή, καθώς μια μέρα στην προσπάθειά του να φιλήσει αυτό που θεωρούσε πως ήταν νύμφη έπεσε στο ποτάμι και πνίγηκε.

Αυτός λοιπόν ήταν ο Νάρκισσος της μυθολογίας ο οποίος έδωσε -και όχι άδικα- το όνομά του σε μια σύγχρονη ψυχολογική διαταραχή προσωπικότητας. Η ιστορία του μας έχει πολλά για τα χαρακτηριστικά της διαταραχής αυτής. Σύμφωνα με το DSM-IV-TR για να διαγνωσθεί κάποιος με ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας πρέπει να έχει τουλάχιστον πέντε από τα ακόλουθα συμπτώματα:

- Έχει έντονο αίσθημα υπεροψίας και μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του/της.
- Έχει φαντασιώσεις απεριόριστης επιτυχίας, δύναμης, ομορφιάς κτλ.
- Θεωρεί τον εαυτό του/της ξεχωριστό και μοναδικό και πιστεύει πως οι μόνοι οι οποίοι μπορούν να τον/την καταλάβουν είναι άτομα που είναι επίσης ξεχωριστά.
- Απαιτεί τον θαυμασμό των άλλων.
- Αναμένει ξεχωριστή εξυπηρέτηση από τρίτους και απαιτεί όλοι να συμφωνούν αυτόματα με τις προσδοκίες του/της.
- Είναι άτομο ιδιαίτερα χειριστικό το οποίο εκμεταλλεύεται τους άλλους με κάθε μέσο ώστε να επιτύχει το σκοπό του.
- Δεν έχει ενσυναίσθηση απέναντι στα συναισθήματα των άλλων και γι’ αυτό αδυνατεί να τα κατανοήσει.
- Είναι πολύ ζηλόφθονος με τους άλλους ή πιστεύει πως οι άλλοι είναι πολύ ζηλόφθονες απέναντί του/της.
- Είναι αλαζόνας και έχει υπεροπτική στάση απέναντι στους άλλους.

Έχουν προταθεί διάφορες θεωρίες για την ανάπτυξη της ναρκισιστικής διαταραχής. Σε γενικές γραμμές όμως είναι αποδεκτό πως ο ναρκισσισμός οφείλεται στην σχέση που αναπτύσσει το άτομο με τα πρότυπα συμπεριφοράς που είναι διαθέσιμα κατά την παιδική του ηλικία.

Μήπως όμως η κοινωνία μας μάς ωθεί στον ναρκισσισμό ή εν πάση περιπτώσει λειτουργεί θετικά ως προς την ανάπτυξη τέτοιου είδους στοιχείων συμπεριφοράς; Ζούμε σε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Η παγκοσμιοποίηση αυτή όμως πέρα από οικονομική είναι και κοινωνική, το οποίο σημαίνει πως πλέον ο κόσμος δεν μοιράζεται μόνο τα οικονομικά αγαθά αλλά και είδωλα. Πριν 50-60 χρόνια κάποιος το πολύ-πολύ να ήταν “εθνικός σταρ”. Πλέον όμως έχουμε διασημότητες παγκόσμιας εμβέλειας οι οποίες τραβούν -οι περισσότεροι εσκεμμένα- πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας. Ολόκληρος ο κόσμος ασχολείται με το που, πως και γιατί πήγε κάπου κάποιος.

Οι δυτικές κοινωνίες θεοποιούν την ατομική αναγνωρισιμότητα και την ταυτίζουν με την επιτυχία. Εκεί που κάποτε κάποιος θεωρούνταν επιτυχημένος εάν κατάφερνε να ζήσει ηθικά και με αξιοπρέπεια, πλέον τα κριτήρια της επιτυχίας έχουν αλλάξει και επιτυχημένος θεωρείται κάποιος μόνο εάν καταφέρει να “ξεχωρίσει από το πλήθος” και να έχει πάνω από τα “10 λεπτά δημοσιότητας” που -υποτίθεται- αναλογούν στον καθένα μας. Τα καταναλωτικά προϊόντα προωθούνται με διαφημιστικές καμπάνιες που δίνουν έμφαση στο πόσο ξεχωριστούς θα μας κάνουν να είμαστε από τους υπόλοιπους γύρω μας, ενώ ακόμη και εκπαιδευτικά ιδρύματα προωθούν την φήμη τους ως φυτώρια ξεχωριστών επιστημόνων. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι τόσο οι γραφικές και αστείες πρόσκαιρες ναρκισσιστικές διασημότητες των μεσημεριανών κουτσομπολίστικων εκπομπών που θυσιάζουν τα πάντα για να καταφέρουν να βγουν στο γυαλί για λίγα λεπτά παραπάνω, όσο και το γενικότερο ξέφρενο κυνήγι της τελειότητας και του ελιτισμού που συνοδεύεται αρμονικά με τη δημιουργία πλασματικών και άπιαστων ειδώλων ταύτισης.

Αυτός λοιπόν είναι ο τρόπος ανάπτυξης μιας ναρκισσιστικής - ή αλλιώς ψωνίστικης - προσωπικότητας, όπως γλαφυρότατα και με επιστημονικό κύρος περιγράφουν οι συνάδελφοι.. Την επόμενη λοιπόν φορά που θα είμαστε έτοιμοι να λούσουμε κάποια ψευτοντίβα ή κανα τρεντογκόμενο με ανάρμοστα κοσμητικά επίθετα, ίσως είναι καλύτερα να σκεφτούμε τι υπάρχει κάτω απο αυτή την επιφάνεια; Τι "φωνάζει" αυτή η υπερβολική ενασχόληση με το περιτύλιγμα; Και ίσως τότε τους συγχωρήσουμε την ελαφρότητα και κενότητα τους..